وقتی کتاب اعمال رسولان را می خوانیم، در هر صفحه عملکرد روح القدس در کلیسای اولیه کاملاً مشهود است. اگر عملکرد روح القدس را از کتاب اعمال رسولان حذف کنیم، در واقع چیزی باقی نمی ماند. به راستی که او اولین شاگردان را قدرت داد تا «دنیا را بهم بریزند» (اعمال رسولان 6:17 را ببینید).
مکانهایی که در آنها کلیساها با سرعت رشد می کنند همان جاهایی هستند که پیروان مسیح تسلیم روح القدس شده اند و از او قدرت می یابند. این مسئله نباید باعث تعجب ما شود. روح القدس در چند لحظه می تواند بیشتر از آنچه ما با تلاش خود حتی در ده هزار سال نمی‌توانیم انجام دهیم، به انجام برساند. بنابراین بسیار مهم است که خادم شاگرد ساز آنچه کتاب مقدس از عملکرد روح القدس در زندگی و خدمت مؤمنین آموزش می دهد، درک کند.
در کتاب اعمال رسولان، بارها مثالهایی می یابیم که مؤمنین در روح القدس تعمید می گیرند و قدرت خدمت را دریافت می کنند. حکیمانه است که این موضوع را مطالعه کنیم تا اگر ممکن باشد ما نیز آنچه را که آنها یافتند تجربه کنیم و از مساعدت معجزه آسای روح القدس، مانند آنها، بهره مند شویم. البته برخی ادعا می کنند که معجزات روح القدس محدود به زمان رسولان است، اما من هیچ سند تاریخی ومنطقی یا نوشته ای در کتاب مقدس نیافته ام که این عقیده را تأیید کند. این عقیده از بی ایمانانی منشأ می گیرد. آنهایی که به وعده های کلام خداوند ایمان دارند، مسلماً برکات موعود را نیز تجربه خواهند کرد. مانند اسرائیلیان بی ایمان که به سرزمین موعود وارد نشدند، آنهایی که امروز وعده های خداوند را باور ندارند، به کاملیت برکاتی که خداوند آماده کرده است نخواهند رسید. شما جزء کدام گروه هستید؟ من، جزء معتقدین به وعده های الهی هستم.
دو مورد از کارهای روح القدس (Two Works by Holy Spirit)
هر که واقعاً به خداوند مان مسیح ایمان دارد، تاثیر وح القدس را در زندگی خود دیده است. انسان درونی یا روح او، توسط روح القدس دوباره متولد شده است (تیطوس 5:3 را ببینید)، و روح القدس در او زندگی می کند (رومیان 9:8؛ اول قرنتیان 19:6 را ببینید). او «از روح تولد یافته است» (یوحنا 5:3).
بدون درک واقعی این موضوع، بسیاری از مسیحیانِ گیرایی طلب و پِنطیکاستی به اشتباه حضور روح القدس را در زندگی سایر ایماندارن انکار میکنند، مگر این که تعمید در روح را تجربه کرده و به زبانهای دیگر صحبت کنند. تجربیات واقعی و کتاب مقدس هر دو نشان میدهند که این نظریه اشتباه است. بسیاری از ایمانداران غیر پنطیکاستی شواهد زندگی پر از روح القدس را بیشتر از گیرایی طلبان و پنطیکاستی ها نشان می دهند. آنها به وضوح نمایانگر ثمرات روح القدس که پولس رسول در غلاطیان 22:5-23 یاد کرده هستند، و البته چنین طرز زندگی بدون وجود روح القدس امکان پذیر نیست.
اما تولد دوباره از روح القدس، تضمین کنندۀ تعمید در روح القدس نیست. بر طبق کتاب مقدس از روح القدس متولد شدن و تعمید در روح القدس معمولاً دو تجربۀ مجزا هستند.
در آغاز تأمل این موضوع اجازه بدهید آنچه را که مسیح دربارۀ روح القدس به زن نجات نایافته نزد چاه سامره گفت، بررسی می کنیم:
عیسی جواب داد: «اگر می دانستی که خدا چه هدیۀ عالی می‌خواهد به تو بدهد واگر می دانستی که کیستم، آنگاه از من آب زندگی می خواستی… مردم با نوشیدن این آب، باز هم تشنه می شوند. ولی آبی که من به ایشان می‌دهم، در وجودشان تبدیل به چشمه ای جوشان می‌شود که دایم به ایشان آب حیات می‌دهد و ایشان را به زندگی جاوید می‌رساند.» (یوحنا 10:4، 13-14)
منطقی است ما نتیجه بگیریم که این آب حیات نشانگر روح القدس است که در وجود ایمانداران ساکن می شود. اندکی بعد در انجیل یوحنا، مسیح دوباره عبارت آب حیات یا «آب زنده» را به کار می برد و در اینجا هیچ شکی نیست که او از روح القدس سخن می گوید:
روز آخر که مهمترین روز عید بود، عیسی با صدای بلند به مردم فرمود: «هر که تشنه است، نزد من بیاید و بنوشد. چنانکه کتاب آسمانی می گوید، هر که به من ایمان بیاورد، از وجود او نهرهای آب زنده جاری خواهد شد.» منظور عیسی از نهرهای آب زنده، همان روح القدس بود که به کسانی داده می‌شود که به عیسی ایمان آورند. ولی روح القدس هنوز به کسی عطا نشده بود، چون عیسی هنوز به جلال خود در آسمان باز نگشته بود (یوحنا 37:7-39، با تأکید).
در ابن مورد مسیح از آب زنده ای که «چشمه ای جوشان می‌شود که دایم به ایشان آب حیات می‌دهد» صحبت نکرد. بلکه از نهرهای آب زنده سخن گفت که از اعماق وجود شخص پذیرنده جاری می شود.
این دو متن مشابه در انجیل یوحنا به زیبایی تفاوت میان تولد از روح القدس و تعمید در روح را نشان می دهند. تولد یافتن از روح القدس اصولاً مزیتی است برای کسی که تولد تازه را می یابد، به این معنا که شخص وارث زندگی جاوید می شود. زمانی که کسی توسط روح القدس دوباره متولد می شود، خزینه ای از روح القدس درون خود دارد که به او زندگی جاوید می دهد.
اما تعمید روح القدس در وحلۀ اول مزیتی برای دیگران به همراه دارد، به این ترتیب که شخص با قدرت روح القدس برای خدمت به سایرین آماده می شود. «نهرهای آب زنده» از بطن آنها جاری خواهد گشت و توسط قدرت روح القدس برکات خداوند را برای دیگران خواهند آورد.
چرا تعمید در روح القدس لازم است
(Why the Baptism in the Holy Spirit is Needed)
چقدر نومیدانه به کمک روح القدس برای خدمت به دیگران نیاز داریم! بدون کمک او، هیچ گاه نمی توانیم از تمام امتها شاگردان بسازیم. در‌واقع، به همین دلیل مسیح تعمید در روح القدس را وعده داد – تا جهان مژدۀ انجیل را بشنود. مسیح به حواریون خود گفت:
اينك من روح القدس را که پدرم به شما وعده داده است، بر شما خواهم فرستاد. از اینرو پیش از آنکه این پیغام نجاتبخش را به دیگران اعلام کنید، در اورشليم بمانيد تا روح القدس بیاید و شما را با قدرت الهی از عالم بالا، مجهز کند (لوقا 49:24، با تاکید).
همچنین لوقا گفتۀ مسیح را نقل می کند:
(عیسی) جواب داد: «این زمانها را پدرم خدا تعیین می‌کند و دانستن آنها کار شما نیست. ولی آنچه لازم است بدانید این است که وقتی روح القدس بر شما نازل شود، قدرت خواهید یافت تا در «اورشلیم»، در سراسر «یهودیه»، «سامره»، و حتی دورترین نقطۀ دنیا دربارۀ مرگ و زنده شدن من شهادت دهید (اعمال رسولان 7:1-8، با تاکید).
مسیح به حواریون خود گفت که اورشلیم را قبل از اینکه «قدرت یابند» ترک نکنند. او می دانست که در غیر این صورت آنها هیچ قدرتی نخواهند داشت و در انجام وظیفه ای که مسیح بر عهده شان گذاشته بود موفق نخواهند بود. متوجه باشیم زمانی که آنها با روح القدس تعمید گرفتند، خداوند به طور خارق لعاده ای ازآنها برای گسترش انجیل استفاده کرد.
میلیونها مسیحی در جهان بعد از تعمید در روح القدس، بُعد تازه‌ای از قدرت را تجربه کرده اند، به خصوص زمانی که با نجات نیافتگان روبرو می شوند. آنها متوجه می شوند که صحبت هایشان متقاعد کننده تر است و برخی مواقع آیاتی را از کتاب مقدس نقل می کنند که پیش از آن نمی توانستند به یاد بیاورند. برخی دعوت خدا را برای خدمت خاصی مثل بشارت، مشاهده می کنند. عدۀ دیگری در می یابند که خداوند بنابه اراده‌اش، به آنان هدایای خارق العادۀ روح القدس را به آنها داده است. این تجربیات کاملاً بر اساس انجیل است. آنانی با تجربیات این افراد مخالفت می کنند هیچ مبنایی بر اساس انجیل ندارند و در واقع بر ضد خدا می جنگند.
نباید برایمان عجیب باشد که اگر برای پیروی از مسیح خوانده شده ایم، در تجربیات او با روح القدس نیز شریک هستیم. تولد او از روح زمانی که مریم از طریق روح القدس با مسیح آبستن شد (متی 20:1 را ببینید). او که از روح متولد شده بود، پیش از آغاز خدمتش با روح القدس تعمید گرفت (متی 16:3 را ببینید). اگر مسیح برای آمادگی خدمت لازم بود که با روح القدس تعمید بگیرد، چقدر بیشتر ما به این تعمید وابسته هستیم؟
اولین گواه تعمید در روح القدس
(The Initial Evidence of the Baptism in the Spirit)
زمانی که یک ایماندار در روح القدس تعمید می گیرد، اولین نشانۀ تجربۀ او این است که به زبانی جدید سخن می گوید، آنچه کلام خدا از آن به عنوان «زبان جدید» یا «زبان دیگر» نام می برد. آیات زیادی در کتاب مقدس این مسله را تایید می کنند. بیایید این آیات را بررسی کنیم.
مسیح در لحظات آخر قبل از صعود خود گفت یکی از علائمی که با مومنین خواهد بود این است که آنها به زبانهای جدید صحبت خواهند کرد:
سپس به ايشان گفت: «حال باید به سراسر دنیا بروید و پیغام انجیل را به مردم برسانید. کسانی که ایمان بیاورند و غسل تعمید بگیرند، نجات می یابند، اما کسانی که ایمان نیاورند، داوری خواهند شد. کسانی که ایمان می آورند، با قدرت من، ارواح پلید را از مردم بیرون خواهند کرد و به زبانهای تازه سخن خواهند گفت» (مرقس 15:16-17، با تاکید).
برخی از مفسران ادعا می کنند که این آیات نباید در انجیل باشند زیرا در برخی از نسخه های خطی قدیمی عهد جدید یافت نمی شوند. ولی بسیاری از نسخه های قدیمی دیگر این آیات را دارند و هیچ یک از ترجمه های انگلیسی که من خوانده ام، آنها را حذف کرده است. گذشته از آن، آنچه مسیح در این آیات می گوید کاملاً با تجربیات کلیسای اولیه که در کتاب اعمال رسولان ثبت شده، مطابقت دارد.
کتاب اعمال رسولان پنج مثال مشخص از مومنان قرن اول قید می‌کند که در روح القدس تعمید یافتند. در بررسی این پنج مورد دو سوال را در نظر خواهیم داشت: 1) آیا تجربۀ تعمید روح القدس نتیجۀ نجات است؟ و 2) آیا کسانی که تعمید گرفتند به زبانهای دیگر حرف زدند؟ به این شیوه ما بهتر می‌توانیم خواست خداوند را برای مومنان امروز درک کنیم.
اورشلیم (Jerusalem)
اولین مثال در اعمال رسولان فصل 2 پیدا می شود، زمانی که صد و بیست رسول در روز پنطیکاست از روح القدس پُر شدند:
هفت هفته پس از مرگ و زنده شده مسیح، روز «پنطیکاست» فرا رسید. به این روز، «عید پنجاهم» می گفتند، یعنی پنجاه روز بعد از عید پِسّح. در این روز یهودیان نوبر غلۀ خود را به خانۀ خدا می آورند. آن روز، وقتی ایمانداران دور هم جمع شده بودند، ناگهان صدایی شبیه صدای وزش باد در هوا پیچید و خانه را پر کرد. سپس چیزی شبیه زبانه های آتش بر سرشان شعله‌ور شد. آنگاه همه از روح القدس پر شدند و برای اولین بار شروع به سخن گفتن به زبانهایی کردند که با آنها آشنایی نداشتند، زیرا روح پاک خدا این قدرت را به ایشان داد (اعمال رسولان 1:2-4، با تاکید).
شکی نیست که این یکصد و بیست نفر قبلاً نجات یافته و دارای تولد تازه بودند، بنابراین تعمید آنها در روح القدس بعد از نجات بود. برای آنها تعمید در روح القدس قبل از این موقع ممکن نبود زیرا روح القدس تا آن روز بر کلیسا نازل نشده بود. همچنین واضح است که نشانۀ صحبت به زبانهای دیگر در این تجربه حاضر بود.
سامره (Samaria)
مثال دوم ایماندارانی که در روح القدس تعمید داده شدند در اعمال رسولان فصل 8 یافت، زمانی که فِلیپُس پیام انجیل را در سامره بشارت داد یافت می شود:
اما وقتی مردم (اهالی سامره) به پیغام فیلیپ دربارۀ ملکوت خدا و عیسی مسیح ایمان آوردند، مردان و زنان زیادی غسل تعمید گرفتند. سپس شمعون نیز ایمان آورده، غسل تعمید گرفت و از فیلیپ جدا نمی‌شد و از معجزات او مات و مبهوت می ماند. وقتی رسولان در اورشلیم شنیدند که اهالی سامره پیغام خدا را قبول کرده اند، پطرس و یوحنا را به آنجا فرستادند. وقتی ایشان به سامره رسیدند، برای تازه ایمانان دعا کردند تا روح القدس را بیابند، زیرا ایشان فقط به نام عیسای خداوند تعمید گرفته بودند و هنوز روح القدس بر هیچیک از ایشان نازل نشده بود (اعمال رسولان 12:8-16).
مسیحیان سامره هم تعمید در روح القدس را بعد از رستگاریشان تجربه کردند. انجیل به وضوح می گوید که قبل از اینکه پطرس و یوحنا برسند سامری ها «کلام خداوند را دریافت کرده بودند،» به بشارت ایمان آورده و در آب غسل تعمید داده شده بودند. اما پطروس و یوحنا به آنجا رفتند تا دعا کنند که «آنها روح القدس را بیابند.» واضح تر از این نمی تواند باشد.
آیا مومنان سامری بعد از تعمید در روح القدس به زبانهای تازه صحبت کردند؟ انجیل پاسخ این سوال را نمی دهد اما می گوید اتفاق جالبی برای آنها رخ داد. مردی به نام شمعون که دید پطرس و یوحنا دستهایشان را بر مسیحیان سامری گذاردند، تلاش کرد تا همان قدرت رساندن روح القدس به مردم را خریداری کند:
پس پطرس و یوحنا دستهای خود را بر سر این نو ایمانان گذاشتند و ایشان نیز روح القدس را یافتند. وقتی شمعون دید که با قرار گرفتن دستهای رسولان بر سر مردم، روح القدس عطا می شود، مبلغی پول نزد پطرس و یوحنا آورد تا این قدرت را بخرد. او گفت: «به من نیز این قدرت را بدهید تا هر وقت دست بر سر کسی می‌گذارم، روح القدس را بیابد!» (اعمال رسولان 17:8-19)
شمعون چه دید که تا این حد تحت تاثیر قرار گرفت؟ او خود در جریان معجزاتی مثل بیرون رفتن ارواح ناپاک از بدن مبتلایان و شفا یافتنِ مفلوجان و لنگان بود (اعمال رسولان 6:8-7 را ببینید). او همچنین به جادوگری اشتغال داشت و تمام مردم سامره را فریفتۀ اعمال خود کرده بود ( اعمال رسولان 9:8-10 را ببینید). با ین اوصاف آنچه او از پطرس و یوحنا هنگام دعا دید می بایست بسیار غیر عادی بوده باشد. اگرچه نمی توانیم با اطمینان تام بگوییم اما تقریباً منطقی به نظر می رسد که تصور کنیم او هم همان چیزی را دید که در مواقع دیگر در کتاب اعمال رسولان برای مسیحیانی که روح القدس را دریافت می کنند رخ می دهد– او دید و شنید که آنها به زبان های دیگر سخن می گویند.
شائول در دمشق (Saul in Damascus)
در کتاب اعمال رسولان، سومین مورد از کسانی که روح القدس را در یافت می کنند، شائول طرسوسی است که بعدها به عنوان پولس رسول شناخته شد. او در راه رفتن به دمشق، جایی که در آن موقتاً نابینا شده بود، نجات یافت. سه روز بعد از اینکه به مسیحیت گروید، مردی به نام حنانیا از جانب خدا به نزد فرستاده شد:
پس حنانیا رفته، پولس را یافت و دست خود را بر سر او گذاشت و گفت: «برادر پولس، خداوند یعنی همان عیسی که در راه به تو ظاهر شد، مرا فرستاده است که برای تو دعا کنم تا از روح القدس پر شوی و چشمانت نیز دوباره بینا شود.» در همان لحظه، چیزی مثل پولک از چشمان پولس افتاد و بینا شد. او بی درنگ برخاست و غسل تعمید یافت (اعمال رسولان 17:9-18).
شکی نیست که شائول قبل از اینکه حنانیا برای دعا نزدش برود نجات یافته بود. او زمانی که در راه دمشق بود به مسیح ایمان آورده بود و بلافاصله از تعالیم مسیح اطاعت کرد. علاوه بر این زمانی که حنانیا شائول را ملاقات کرد او را «برادر شائول» صدا کرد. توجه کنید که حنانیا به شائول گفت که آمده است تا او بینایی خود را باز یابد و از روح القدس پر شود. پس پر شدن با روح القدس و تعمید در او، برای شائول سه روز بعد از رستگار شدن او رخ داد.
کتاب مقدس چگونگی واقعۀ تعمید شائول در روح القدس را ثبت نکرده است، اما این اتفاق اندکی بعد از: اینکه حنانیا به محل شائول رسید رخ داد. شکی نیست که شائول به زبانهای دیگر صحبت کرد زیرا او بعدها در اول قرنتیان18:14 گفت: «خدا را شکر می گذارم که بیش از تمامی شما به زبانها سخن می گویم.»
قیصریه (Caesarea)
چهارمین مورد از مومنانی که در روح القدس تعمید داده شدند در فصل دهم اعمال رسولان یافت می شود. پطرس رسول از جانب خداوند مأمور شده بود تا انجیل را در قیصریه برای خانوادۀ کرنیلیوس موعظه کند. پطرس بلافاصله بعد از اینکه فهمید رستگاری از طریق ایمان در مسیح حاصل می شود، مخاطبین غیر یهودی او هم ایمان آوردند و روح القدس به آنها داده شد:
هنوز سخن پطرس تمام نشده بود که روح القدس بر تمام شنوندگان نازل شد! یهودیانی که همراه پطرس آمده بودند، وقتی دیدند که روح القدس به غیر یهودیان نیز عطا شده است، مات و مبهوت ماندند. ولی جای شک باقی نماند، چون می شنیدند که همه به زبانهای مختلف سخن میگویند و خدا را تمجید می کنند. آنگاه پطرس گفت: «اکنون که ایشان مانند ما روح القدس را یافته اند، آیا کسی می‌تواند بمن اعتراض کند که چرا تعمیدشان می‌دهم؟» پس بنام عیسی مسیح ایشان را غسل تعمید داد (اعمال رسولان 44:10-48 الف).
در این مورد به نظر می رسد که اعضای خانوادۀ کرنلیوس که اولین غیر یهودیانی بودند که یه مسیح ایمان آوردند، به طور همزمان تولد دوباره یافتند و در روح القدس تعمید شدند. اگر آیات مجاور را بررسی و زمینۀ تاریخی را مطالعه کنیم، متوجه می شویم که چرا خداوند برای رساندن روح القدس به غیر یهودی ها منتظر پطرس و معتقدان همراه او نشد. برای پطرس و دیگر معتقدان یهودی غیر قابل باور بود که غیر یهودیان هم نجات یابند و روح القدس را دریافت کنند! احتمالاً آنها هیچ گاه دعا نکرده بودند که خانوادۀ کرنلیوس در روح القدس تعمید داده شوند، بنابراین خداوند خود وارد عمل شد. خداوند به پطرس و همراهان او رحمت بی کران خود را تعلیم داد.
چه چیزی پطروس و دیگر ایمانداران یهودی را قانع کرد که خانوادۀ کرنلیوس روح القدس را دریافت کرده بودند؟ لوقا نوشت، «زیرا میشنیدند که به زبانها صحبت میکنند» (اعمال رسولان 46:10). پطرس اعلام کرد که این غیر یهودی ها هم روح القدس را مانند آن یکصد و بیست نفر در روز پنطیکاست دریافت کرده بودند (47:10 را ببینید).
َافَسُس (Ephesus)
پنجمین مورد از کسانی که در روح القدس تعمید داده شدند در فصل 19 از اعمال رسولان آمده است. پولس رسول زمانی که از افسس می گذشت چند حواری را دیده از آنها این سوال را پرسید: «آیا وقتی ایمان آوردید ، روح القدس را یافتید؟» ( اعمال رسولان 2:19).
واضح است که پولس، کسی که بیشتر رساله های عهد جدید را نوشت، اعتقاد داشت که امکان دارد کسی به عیسی ایمان بیاورد اما روح القدس را نیابد. در غیر این صورت چنین سوالی نمی پرسید.
آنها پاسخ دادند که هرگز چیزی از روح القدس نشنیده اند. در واقع آنها تنها از یحیای تعمید دهنده، کسی که آنها را غسل تعمید داده بود، شنیده بودند که مسیح می آید. پولس بلافاصله آنها را دوباره در آب غسل داد و در این زمان آنها غسلِ واقعی مسیحی را تجربه کردند. در نهایت پولس دست خود را بر آنها گذارد تا روح القدس را دریافت کنند:
وقتی این را شنیدند، به نام عیسای خداوند غسل تعمید گرفتند. سپس هنگامی که پولس دست بر سر آنان گذاشت، روح القدس بر ایشان قرار گرفت و به زبانهای مختلف سخن گفتند و نبوت کردند. تعداد این افراد دوازده نفر بود (اعمال رسولان 5:19-7).
باز هم مشخص است که تعمید در روح القدس پس از رستگاری انجام شد، صرف نظر از اینکه آیا آن دوازده نفر قبل از دیدار با پولس تواد دوباره یافته بودند یا خیر. همچنین نشانۀ تعمید آنها در روح القدس این بود که آنها به زبانهای دیگر صحبت کردند (و در این مورد نبوت هم کردند).
نتیجۀ استدلال (The Verdict)
اکنون این پنج مثال را با هم مرور می کنیم. در چهار مورد از آنها تعمید در روح القدس بعد از رسیدن به رستگاری انجام شد.
در سه مورد، کتاب مقدس اظهار می دارد که دریافت کنندگان به زبانهای دیگر صحبت کردند. به علاوه در ملاقات پولس با حنانیا، چگونگی تعمید در روح القدس توضیح داده نشده است، اما می دانیم که او نهایتاً سخن گفتن به زبانی دیگر را آغاز کرد. این نشانه در رابطه با چهارمین مورد است.
در مورد آخر، اتفاقی خارق العاده به وقوع پیوست زمانی که ایمانداران سامره روح القدس را دریافت کردند زیرا شمعون قصد کرد که قدرتی را که روح القدس را به دیگران می رساند، بخرد.
بنابراین اسناد و شواهد کاملاً واضح هستند. در کلیسای اولیه، ایمان آورندگانی که دوباره متولد شدند، تجربه ای ثانوی با روح القدس داشتند، و زمانی که روح القدس را دریافت کردند، صحبت به زبانهای دیگر را آغاز کردند. این مسئله نباید باعث تعجب ما بشود زیرا مسیح گفته بود که کسانی که به او ایمان بیاورند به زبانهای دیگر سخن خواهند گفت.
بنابراین ما شواهدی معتبر داریم مبنی بر اینکه هر که دوباره متولد می شود، عملی دیگر از روح القدس را تجربه می‌کند – یعنی در روح القدس تعمید می یابند. به علاوه، هر مومنی زمانی که در روح القدس تعمید می‌گیرد باید این انتظار را داشته باشد که به زبانهای دیگر سخن بگوید.
تعمید در روح القدس چطور حاصل می شود؟
(How to Receive The Baptism in the Holy Spirit)
مانند تمام مواهب الهی روح القدس هم از طریق ایمان حاصل می شود (غلاطیان 5:3 را ببینید). هر ایمان آورنده ای برای داشتن ایمانی که منجر به دریافت می شود، ابتدا باید بداند که این خواست خداوند است که او در روح القدس تعمید بگیرد. اگر شکی داشته باشد، دریافتی صورت نخواهد گرفت (یعقوب 6:1-7 را ببینید).
هیچ ایمان آورنده ای دلیلی برای شَک خواست خداوند در دریافت روح القدس ندارد، زیرا مسیح به روشنی خواست خداوند را در این مورد عنوان کرد:
«پس اگر شما، اشخاص گناهکار، می‌دانید که باید چیزهای خوب را به فرزندانتان بدهید، چقدر بیشتر پدر آسمانی شما، می‌داند که باید روح القدس را به آنانی که از او درخواست می کنند، ارزانی دارد!» (لوقا 13:11)
این وعده از قول مسیح، همۀ فرزندان خدا را متقاعد خواهد کرد که به خواست خداوند روح القدس را دریافت می کنند. این آیه همچنین این حقیقت را که تعمید در روح القدس بعد از رستگار شدن رخ می دهد، تأیید می کند، زیرا در اینجا مسیح به فرزندان خدا (کسانی که خداوند «پدر آسمانیشان» است) وعده داد که اگر درخواست کنند، روح القدس را به آنان عطا خواهد کرد. مسلماً اگر تنها تجربه ای که شخص از روح القدس می توانست داشته باشد تولد دوباره در لحظۀ رستگاری بود، سخنان مسیح معنایی نداشت. برخلاف برخی از عالمان الهیات امروزی، مسیح معتقد است مردمی که قبلاً تولد دوباره یافته اند بسیار مناسب است که از خداوند روح القدس را درخواست کنند.
بر طبق گفته های مسیح، کسی که می خواهد روح القدس را دریافت کند تنها دو شرط را باید به جا بیاورد. اول، خداوند باید پدر آسمانی او باشد، که هست اگر دوباره تولد یافته باشد. دوم، باید از خداوند روح القدس را بخواهد.
اگرچه بر طبق کتاب مقدس حصول روح القدس از طریق دست نهادن بر شخص است ( اعمال رسولان 17:8 و 6:19 را ببینید)، اما این مسئله ضرورتی مطلق نیست. هر مسیحی می تواند خود روح القدس را با دعا کردن دریافت کند. او تنها باید از خدا بخواهد، با ایمان آن را دریافت کند و سخن گفتن به زبانها را چنانکه روح القدس قدرتش را به او می دهد، آغاز کند.
ترس رایج (Common Fear)
برخی از مردم نگرانند که اگر برای دریافت روح القدس دعا کنند، ممکن است به جای او روحی شیطانی دریافت کنند. اما چنین ترسی بی مورد است. مسیح وعده داد،
«شما که پدر هستید، اگر فرزندتان از شما نان بخواهد، آیا به او سنگ می دهید؟ یا اگر ماهی بخواهد، آیا به او مار می دهید؟ یا اگر تخم مرغ بخواهد، آیا به او عقرب می دهید؟ هرگز! پس اگر شما، اشخاص گناهکار، می‌دانید که باید چیزهای خوب را به فرزندانتان بدهید، چقدر بیشتر پدر آسمانی شما، می‌داند که باید روح القدس را به آنانی که از او درخواست می کنند، ارزانی دارد!» (لوقا 11:11-13)
اگر از خداوند روح القدس را بخواهیم او به ما روح القدس را خواهد داد و نباید نگران این باشیم که چیز دیگری دریافت می کنیم.
برخی نگران هستند که زمانی که به زبانهای دیگر صحبت می کنند، به جای صحبت به زبانی خارق العاده که روح القدس به آنها می دهد، مهملاتی بگویند. اما اگر تلاش کنید قبل از اینکه در روح القدس تعمید داده شوید، زبانی معتبر اختراع کنید، خواهید دید که غیر ممکن است. از سویی دیگر باید متوجه باشید که اگر قرار است به زبانی دیگر صحبت کنید، مجبور خواهید بود که آگاهانه لب ها، زبان و تارهای صوتیتان را استفاده کنید.
روح القدس به جای شما صحبت نخواهد کرد – او تنها نطق و بیان را به شما می دهد. او یاری دهندۀ ماست، نه کسی که عمل ما را به جای ما انجام دهد. شما صحبتی واقعی خواهید داشت چناچه انجیل آموزش می دهد:
آنگاه همه از روح القدس پر شدند و برای اولین بار شروع به سخن گفتن به زبانهایی کردند که با آنها آشنایی نداشتند، زیرا روح پاک خدا این قدرت را به ایشان داد (اعمال رسولان 4:2، با تأکید).
سپس هنگامی که پولس دست بر سر آنان گذاشت، روح القدس بر ایشان قرار گرفت و به زبانهای مختلف سخن گفتند و نبوت کردند (اعمال رسولان 6:19، با تاکید).
پس از آنکه یک ایماندار موهبت روح القدس را بخواهد باید ایمان داشته باشد که به زبانهای دیگر صحبت خواهد کرد. از آنجایی که روح القدس از طریق ایمان حاصل می شود، شخص نباید انتظار داشته باشد احساسی خاص و یا تاثیراتی جسمانی را تجربه کند. او تنها باید دهان خود را باز کرده و صحبت کردن به اصوات و سیلاب هایی را آغاز می کنند که زبان اعطا شده از روح القدس را پدید می آورند. تنها در صورتی که سخن گفتن توسط ایمان را آغاز کنند، سخنان از دهانشان خارج خواهند شد. باید خود صحبت کنند و روح القدس سخن گفتن را برایشان میسر می کند.
منشاء سخن (The Source of the Utterance)
بر اساس سخنان پولس کسی که به زبانهای دیگر دعا می کند، نه ذهنِ او بلکه روح اوست که دعا می کند:
زیرا اگر به زبانی دعا کنم که آن را نمی فهمم، در‌واقع روح من دعا می‌کند و خودم از آنچه میگویم، بی خبرم. پس چه کنم؟ باید هم به زبانهای غیر دعا کنم و هم به زبان معمول؛ هم به زبانهای غیر سرود بخوانم و هم به زبان عادی، تا همه بفهمند (اول قرنتیان 14:14-15).
پولس گفت زمانی که به زبانها دعا می کند، عقلش نقشی در آن ندارد و هنگام دعا به زبانها خود متوجه نمی شد که چه می گوید. بنابراین پولس علاوه بر دعا کردن به زبانها بدون اینکه متوجه شود چه می گوید، زمان زیادی را صرف دعا کردن به زبان خود و با عقل و فهم خود می کرد. او سرود حمد را هم به زبانهای دیگر و هم به زبان خود می خواند. خواندن دعا و سرود حمد به دو صورت امکان پذیر است و ما می بایست مانند پولس متعادل و متوازن عمل کنیم.
همچنین توجه داشته باشید که برای پولس صحبت به زبانهای دیگر و یا به زبان خودش ارادی بوده است. او گفت، «سرود حمد خواهم خواند یعنی با روح خود و با فکر خود نیز.» منتقدان اغلب ادعا می کنند که اگر صحبت به زبانهای دیگر از جانب روح القدس اعطا شده باشد پس شخص نمی تواند کنترلی بر آن داشته باشد زیرا بدینگونه این احتمال وجود دارد که شخص به جرم کنترل خداوند، گناهکار باشد. چنین ادعایی بی اساس است. طبق طرح و تدبیر خداوندی صحبت به زبانهای تازه و قدیمی تحت نظارت خود شخص است. منتقدان ممکن است این را هم بگویند که انسانهایی که دو دست دارند و این دستها واقعاً توسط خداوند ساخته شده اند، هیچ کنترلی بر دستهایشان ندارند و اینکه مردمی که آگاهانه از دستانشان استفاده می کنند در واقع در تلاشند که خداوند را کنترل کنند.
زمانی که شما در روح القدس تعمید یابید به آسانی می تونید به خود ثابت کنید که صحبت به زبانهای دیگر بیش از آنکه از ذهن و فکرتان ناشی شود، از روحتان بر می آید. ابتدا تلاش کنید در حین خواندن این کتاب با کسی مکالمه ای داشته باشید. متوجه خواهید شد که قادر به این کار نخواهید بود.اما متوجه خواهید شد که همچنان که این کتاب را به طور مداوم می خوانید، دائماً می توانید به زبانها صحبت کنید. به این دلیل که شما از ذهن خود برای صحبت به زبانها استفاده نمی‌کنید – این گفته ها از روحتان می آیند. بنابراین همانطوری که می توانید از روح خود برای دعا کردن استفاده کنید، می توانید از ذهن خود برای خواندن و درک مطالب استفاده کنید.
حال که در روح القدس غسل تعمید داده شده اید
(Now That You Are Baptized in the Holy Spirit)
اصلی ترین دلیل اعطای روح القدس از جانب خداوند را هرگز فراموش نکنید – قدرتمند کردن شما برای اینکه توسط بازنمود ثمرات و موهبت های روح القدس، گواه او باشید (اول قرنتیان 4:12-11 و غلاطیان 22:5-23 را ببینید). با زندگی به شیوه ای مسیح گونه و نشان دادن محبت ، خوشی و صلح و دوستی او به جهانیان و همینطور آشکار کردن عطایای خارق العادۀ روح القدس، خداوند از شما برای جذب دیگران به سوی خویش سود خواهد جست. توانایی صحبت به زبانها تنها یکی از «رودهای آب زنده» است که باید از اعماق وجودتان جاری شود.
همچنین به یاد داشته باشید که خداوند روح القدس را به ما دادتا ما را قادر سازد انجیل را به مردم دنیا برسانیم (اعمال رسولان 8:1). زمانی که به زبانهای دیگر صحبت می کنیم باید تشخیص بدهیم که زبانی که به آن صحبت می کنیم ممکن است زبان بومی قبیله ای دورافتاده یا ملتی بیگانه باشد. هر بار که به زبانهای دیگر دعا می کنیم باید به این فکر کنیم که خواست خداوند این است که مردمِ همۀ زبانها از مسیح بشنوند. باید از خداوند بپرسیم که نقش ما در انجام ماموریتِ بزرگ مسیح چیست و او می خواهد که ما چطور در این جریان شرکت داشته باشم.
صحبت به زبانها کاری است که باید تا حد امکان انجام دهیم. پولس که سرچشمه ای از معنویت است، نوشت، «خدا را شکر که من بیش از همۀ شما به زبان ها سخن میگویم» (اول قرنتیان 18:14). او این جمله را خطاب به کلیسایی نوشت که به زبانهای دیگر در آن صحبت می شد (البته نه در موقعیت و زمانی درست). بنابراین پولس به زبانهای زیادی صحبت می کرده است تا حدی که از آنها پیشی گرفته بوده است. دعا کردن به زبانهای دیگر ما را یاری می دهد که نسبت به حضور روح القدس که در وجود ماست، هشیار بمانیم و چنانچه پولس در1 تسالونیکیان می گوید، «پیوسته» دعا کنیم.
یکی از تعالیم پولس این است که صحبت به زبانهای دیگر سبب تقویت ایمان آورنده می شود (اول قرنتیان 4:14) به این معنا که به لحاظ روحی ما را نیرومند می کند. با دعا کردن به زبانها می توانیم، به شکلی که خود کاملاً درک نمی کنیم، انسان درون خود را تقویت کنیم. صحبت به زبانهای دیگر باید غنایی روزانه در زندگی روحانی انسان ایجاد کند نه اینکه تجربه ای یکباره در زمانی باشد که اولین بار روح القدس را حس می کنیم.
پیشنهاد من به شما این است که پس از آنکه در روح القس تعمید گرفتید، هر روز برای دعا به زبان جدید خود وقت صرف کنید. این کار باعث بهبود زندگی و رشد معنوی شما می شود.
پاسخ به چند سوال که معمولاً پرسیده می‌شوند
(Answer to a Few Common Questions)
آیا می توانیم با اطمینان بگوییم کسانی که به زبانهای دیگر صحبت نکرده اند هرگز در روح القدس تعمید داده نشده اند؟ خود من این طور فکر نمی کنم.
زمانی که من برای مردم دعا می کنم که در روح القدس تعمید داده شوند، آنها را تشویق می کنم که انتظار این را داشته باشند که به زبانهای دیگرصحبت کنند و شاید 95 درصد از آنها در طول چند ثانیه ای که برایشان دعا می کنم، این کار را انجام می دهند. این میزان شاید در طی سالها به هزاران نفر برسد.
اما من هرگز معتقد نیستم که هر مسیحی که برای داشتن روح القدس دعا کرده است و به زبانهای دیگر صحبت نکرده است در روح القدس تعمید داده نشده است، چرا که تعمید داده در روح القدس از طریق ایمان است ولی صحبت به زبانها اختیاری است. اگر فرصت داشته باشم که با معتقدی که برای تعمید داده شدن در روح القدس دعا کرده اما هرگز به زبانها سخن نگفته صحبت کنم، ابتدا به او تمام آیاتی که مربوط به این موضوع است را در کتاب اعمال رسولان نشان می دهم. بعد از آن به او نشان خواهم داد که چطور پولس زمانی که به زبانهای دیگر صحبت می کرد، تحت کنترل بود. من هم مانند پولس می توانم هر زمانی که اراده کنم، به زبانهای دیگر صحبت کنم و بنابراین هر زمان هم که بخواهم به زبانهای دیگر صحبت نمی کنم. به این صورت شخص احتمالاً در روح القدس تعمید یافته است اما هیچ گاه به زبانهای دیگر صحبت نکرده چرا که با روح تشریک مساعی نکرده است.
بنابراین اگر فرصت این را داشته باشم که با فردی مسیحی که با ایمان برای تعمید در روح القدس دعا کرده است اما هیچ گاه به زبانهای دیگر صحبت نکرده است، روبه و رو شوم هر گز نمی گویم که او در روح القدس تعمیدداده نشده است. ولی برای او توضیح خواهم داد که صحبت به زبانها چیزی نیست که روح القدس جدا از ما انجام دهد. روح القدس توانایی را می دهد، اما ما باید صحبت کنیم درست مثل زمانی که به زبان خود صحبت می کنیم. سپس این شخص را تشویق می کنم که با روح القدس همکاری کند و به زبانهای دیگر صحبت کند. تقریباً همۀ آنها بدون استثنا خیلی زود این کار را می کنند.
آیا پولس رسول عنوان کرد که همه به زبانهای دیگر صحبت نمی کنند؟
(Didn’t Paul Write that Not All Speak with Tongues)
سوال پولس، «آیا همه به زبان ها سخن میگویند؟» (اول قرنتیان 30:12)، که پاسخ آن «خیر» است، باید با باقی عهد جدید هماهنگ باشد. این سوال در متنی که شامل آموزش هایی در زمینۀ عطایای معنوی است یافت می شود که همۀ این عطایا تنها زمانی که روح اراده می کند آشکار می شوند (اول قرنتیان 11:12). منظور پولس عطای «انواع مختلف زبان» بود (اول قرنتیان 10:12) که بر طبق گفته های او همیشه عطای قدرت ترجمۀ زبانها را به همراه دارد. این عطای خاص نمی تواند آنچه قرنتیان در کلیسایشان آشکار می کردند باشد – آنها به زبانها صحبت می کردند بدون اینکه مترجمی آنجا باشد. ما باید این سوال را از خود بپرسیم: چرا روح القدس باید عطای زبانها را به کسی در جمعی عمومی بدهد بدون آنکه به دیگری عطای ترجمۀ زبانها را بدهد؟ پاسخ این است: او چنین کاری نمی کند زیرا اگر چنین کند در واقع بر خلاف ارادۀ خداوند عمل کرده است.
احتمالاً قرنتیان در برنامه های کلیسا به زبانها با صدای بلند دعا می کردند بدون اینکه مترجمی حضور داشته باشد. بنابراین متوجه می شویم که صحبت به زبانها دو کاربرد داشته است. یکی دعا به زبان ها است که بر طبق گفتۀ پولس باید در خلوت و به تنهایی انجام شود. این نوع از صحبت به زبانها ترجمه را به همراه ندارد، چنانچه پولس نوشت، «روح من مشغول دعاست ولی عقل من در آن نقشی ندارد» (اول قرنتیان 14:14). واضح است که پولس همیشه آنچه را که به زبانها می گفت متوجه نمی شد. او متوجه نمی شد و ترجمه ای هم در کار نبود.
اما کاربرد دیگری هم برای صحبت به زبانها وجود دارد که همراه با ترجمه است. این مورد زمانی رخ می دهد که روح القدس به کسی که خود اراده می کند، این عطا را می دهد. شخص در عموم صحبت می کند و کسی سخنان او را ترجمه می کند. اما خداوند ازهمه اینگونه استفاده نمی کند. به همین دلیل هم پولس گفت همه به زبانها صحبت نمی کنند. خداوند به همه عطای صحبت به زبانها را که ناگهانی و خود به خود آشکار می شود، نمی دهد همانطوری که به همه قدرت ترجمه را اعطا نمی کند. این تنها راه تطبیق سوال پولس، «آیا همه به زبان ها سخن میگویند؟» با باقی آنچه کتاب مقدس آموزش می دهد، است.
من می توانم همانطوری که پولس گفت هر زمانی که بخواهم به زبانها صحبت کنم. پس واضح است که نه پولس و نه من نخواهیم گفت که فقط «خواست و ارادۀ روح» است که به زبانها صحبت می کنیم. آنچه ما با ارادۀ خود انجام می دهیم نمی تواند عطای صحبت به زبانها باشد که زمانی رخ می دهد که «روح اراده می کند.» علاوه بر این پولس هم مانند من در خلوت و بدون اینکه متوجه شود چه می گوید، به زبانها صحبت می کرد، بنابراین چنین صحبتی نمی تواند عطایی باشد که او از آن در اول قرنتیان یاد می کند و همیشه همراه با ترجمه است.
به ندرت پیش آمده است که من در جمع به زبانها صحبت کنم و آن تعداد دفعات معدود هم زمانی بوده است که احساس کرده ام روح القدس مرا تحریک کرده که چنین کنم، با وجود اینکه می توانستم (مانند قرنتیان) به صدای بلند و بدون حضور مترجم در کلیساها به زبانها دعا بخوانم. زمانی که احساس کرده ام روح القدس با این عطا در وجودم است، همیشه تفسیر و ترجمه ای هم بوده که سبب تقویت شود.
در خاتمه، ما باید انجیل را به طور هماهنگ تفسیر کنیم. آنهایی که به دلیل سوال پولس در اول قرنتیان 30:12، به این نتیجه می رسند که همۀ معتقدان به زبانها صحبت نمی کنند، بسیاری از نوشته های کتاب مقدس را که با تعابیر آنها مطابقت ندارند، نادیده می گیرند. آنها به دلیل این اشتباه موهبتی بزرگ را از جانب خداوند از دست می دهند.
81