به ابراهیم پسری وعده داده می‌شود
18
1 خداوند در محل درختان مقدّس‌ممری به ابراهیم ظاهر شد. ابراهیم در موقع گرمای روز در مقابل چادر خودش نشسته بود.
2 وقتی سر خود را بلند كرد، دید كه سه مرد در جلوی او ایستاده‌اند. همین كه آنان را دید برخاست. به طرف آنها دوید تا از ایشان استقبال كند. ابراهیم در مقابل آنها تعظیم و سجده كرد.
3 سپس به آنها گفت: «ای آقایان، من در خدمت شما هستم، قبل از اینكه از اینجا بروید در منزل من توقّف كنید.
4 اجازه بدهید آب بیاورم تا پاهایتان را بشویید. شما می‌توانید در زیر این درخت استراحت كنید.
5 من برای شما كمی غذا می‌آورم تا بخورید و برای بقیّهٔ سفر خود قوّت بگیرید. شما با آمدن به منزل من بر من منّت بگذارید. پس اجازه بدهید تا در خدمت شما باشم.»
آنها جواب دادند «بسیار خوب، ما قبول می‌كنیم.»
6 ابراهیم با عجله داخل چادر رفت و به سارا گفت: «زودباش، یک پیمانه از بهترین آردهایت را بردار و مقداری نان بپز.»
7 سپس به طرف گلّه دوید و یک گوسالهٔ لطیف و چاق گرفت و به نوكر خود داد تا فوراً آن را بپزد.
8 او مقداری ماست و شیر با گوشت گوساله‌ای كه پخته بود، آورد و جلوی آن مردان گذاشت و همان‌جا زیر درخت شخصاً از آنها پذیرایی كرد. آنها از آن غذا خوردند.
9 سپس از ابراهیم پرسیدند: «زن تو سارا كجاست؟»
ابراهیم جواب داد كه داخل چادر است.
10 یكی از آنان گفت: «نه ماه دیگر برمی‌گردم. در آن وقت زن تو سارا صاحب پسری خواهد بود.»
سارا، نزدیک در چادر، پشت او ایستاده بود و گوش می‌داد.
11 ابراهیم و سارا خیلی پیر بودند. و عادت ماهانهٔ زنانگی سارا قطع شده بود.
12 سارا به خودش خندید و گفت: «اکنون كه من پیر و فرسوده شده‌ام، آیا می‌توانم از رابطهٔ جنسی لذّت ببرم؟ در حالی كه شوهرم نیز پیر و فرسوده است؟»
13 پس خداوند از ابراهیم پرسید: «چرا سارا خندید و گفت 'آیا حقیقتاً من می‌توانم بچّه‌دار شوم درحالی‌که خیلی پیر هستم؟'
14 آیا چیزی هست كه برای خداوند مشكل باشد؟ همان‌طور كه گفتم نه ماه دیگر خواهم آمد و سارا دارای پسری خواهد بود.»
15 سارا از ترس انكار كرد و گفت: «من نخندیدم»
ولی او جواب داد: «تو خندیدی.»
شفاعت ابراهیم برای سدوم
16 آن مردان آنجا را ترک نموده و به طرف سدوم حركت كردند. ابراهیم آنان را بدرقه كرد.
17 خداوند فرمود: «من چیزی را كه می‌خواهم انجام بدهم از ابراهیم مخفی نمی‌كنم.
18 نسل او یک قوم بزرگ و قوی خواهد شد و به وسیلهٔ او من همهٔ ملّتها را بركت خواهم داد.
19 من او را انتخاب كرده‌ام تا به پسرانش و به نسل خود یاد بدهد كه از من اطاعت كنند تا هرچه را كه نیكو و درست است، انجام دهند. اگر آنها این را انجام دهند، من هرچه را به ابراهیم وعده داده‌ام، انجام خواهم داد.»
20 پس خداوند به ابراهیم فرمود: «اتّهام شدیدی علیه سدوم و غموره وجود دارد و گناهان آنها بسیار زیاد شده است.
21 من می‌روم تا ببینم آیا این اتّهامی را كه شنیده‌ام، درست است؟»
22 سپس آن دو مرد آنجا را ترک كردند و به طرف سدوم رفتند ولی خداوند، نزد ابراهیم ماند.
23 پس ابراهیم به حضور خداوند رفت و پرسید: «آیا تو واقعاً می‌خواهی بی‌گناهان را با گناهكاران از بین ببری؟
24 اگر پنجاه نفر بی‌گناه در آن شهر باشد آیا تو همهٔ شهر را نابود می‌كنی؟ آیا به خاطر آن پنجاه نفر از نابود كردن آن شهر صرف‌نظر نمی‌كنی؟
25 بدون شک تو بی‌گناهان را با گناهكاران نمی‌كشی. این ممكن نیست. تو نمی‌توانی چنین كاری كنی. اگر بكنی بی‌گناهان با گناهكاران مجازات خواهند شد. این غیرممكن است. داور همهٔ زمین باید با انصاف رفتار كند.»
26 خداوند جواب داد: «اگر من پنجاه نفر بی‌گناه در شهر سدوم پیدا كنم، از تقصیر تمام شهر صرف‌نظر می‌كنم.»
27 ابراهیم دوباره گفت: «لطفاً از اینکه جسارت می‌كنم و به صحبت خود با خداوند ادامه می‌دهم، مرا ببخش. من فقط یک انسان هستم و حق ندارم چیزی بگویم.
28 امّا شاید در آنجا به جای پنجاه نفر فقط چهل و پنج نفر بی‌گناه وجود داشته باشد. آیا به‌خاطر اینکه پنج نفر كمتر است تو شهر را نابود می‌كنی؟»
خداوند جواب داد: «من اگر چهل و پنج نفر بی‌گناه در آن شهر پیدا كنم شهر را نابود نخواهم كرد.»
29 ابراهیم دوباره گفت: «شاید در آنجا فقط چهل نفر باشند؟» خداوند جواب داد: «اگر چهل نفر هم پیدا كنم آن را نابود نخواهم كرد.»
30 ابراهیم گفت: «ای خداوند امیدوارم اگر باز هم چیزی می‌گویم خشمگین نشوی. اگر در آنجا فقط سی نفر بی‌گناه باشند چه می‌شود؟» او جواب داد: «اگر سی نفر هم وجود داشته باشند آنجا را نابود نمی‌كنم.»
31 ابراهیم گفت: «ای خداوند لطفاً جسارت مرا ببخش كه من به سخنان خود ادامه می‌دهم. فرض كنیم فقط بیست نفر باشند؟» او فرمود: «من اگر بیست نفر هم پیدا كنم شهر را خراب نمی‌كنم.»
32 ابراهیم گفت: «خداوندا لطفاً خشمگین نشو، من فقط یک‌بار دیگر صحبت می‌كنم. اگر فقط ده نفر پیدا شود چه می‌كنی؟»
او فرمود: «اگر من در آنجا ده نفر هم پیدا كنم آنجا را نابود نمی‌كنم.»
33 بعد از اینكه صحبت او با ابراهیم تمام شد، خداوند رفت و ابراهیم به خانهٔ خود برگشت.