نافرمانی انسان
3
1 مار كه از تمام حیواناتی كه خداوند ساخته بود حیله‌گرتر بود، از زن پرسید: «آیا واقعاً خدا به شما گفته است که از هیچ‌یک از میوه‌های درختهای باغ نخورید؟»
2 زن جواب داد: «ما اجازه داریم از میوهٔ تمام درختهای باغ بخوریم
3 به غیراز میوهٔ درختی كه در وسط باغ است. خدا به ما گفته است که از میوهٔ آن درخت نخورید و حتّی آن را لمس نكنید مبادا بمیرید.»
4 مار جواب داد: «این درست نیست. شما نخواهید مرد.
5 خدا این را گفت زیرا می‌داند وقتی از آن بخورید شما هم مثل او خواهید شد و خواهید دانست چه چیز خوب و چه چیز بد است.»
6 زن نگاه كرد و دید آن درخت بسیار زیبا و میوهٔ آن برای خوردن خوب است. همچنین فكر كرد چقدر خوب است كه دانا بشود. بنابراین از میوهٔ آن درخت كند و خورد. همچنین به شوهر خود نیز داد و او هم خورد.
7 همین‌كه آن را خوردند به آنها دانشی داده شد و فهمیدند كه برهنه هستند. پس برگهای درخت انجیر را به هم دوخته خود را با آن پوشاندند.
8 عصر آن روز شنیدند خداوند در باغ راه می‌رود. پس خود را پشت درختان پنهان كردند.
9 امّا خداوند آدم را صدا كرد و فرمود: «كجا هستی؟»
10 آدم جواب داد: «چون صدای تو را در باغ شنیدم ترسیدم و پنهان شدم زیرا برهنه هستم.»
11 خدا پرسید: «چه كسی به تو گفت برهنه هستی؟ آیا از میوهٔ درختی كه به تو گفتم نباید از آن بخوری خوردی؟»
12 آدم گفت: «این زنی كه تو اینجا نزد من گذاشتی آن میوه را به من داد و من خوردم.»
13 خداوند از زن پرسید: «چرا این‌كار را كردی؟» زن جواب داد: «مار مرا فریب داد كه از آن خوردم.»
داوری خدا
14 سپس خداوند به مار فرمود: «چون این‌كار را كردی از همهٔ حیوانات ملعون‌تر هستی. بر روی شكمت راه خواهی رفت و در تمام مدّت عمرت خاک خواهی خورد.
15 در بین تو و زن كینه می‌گذارم. نسل او و نسل تو همیشه دشمن هم خواهند بود. او سر تو را خواهد كوبید و تو پاشنهٔ او را خواهی گزید.»
16 و به زن فرمود: «درد و زحمت تو را در ایّام حاملگی و در وقت زاییدن بسیار زیاد می‌كنم. اشتیاق تو به شوهرت خواهد بود و او بر تو تسلّط خواهد داشت.»
17 و به آدم فرمود: «تو به حرف زنت گوش دادی و میوه‌ای را كه به تو گفته بودم نخوری، خوردی. به‌خاطر این‌كار، زمین لعنت شد و تو باید در تمام مدّت زندگی با سختی كار كنی تا از زمین خوراک به دست بیاوری.
18 زمین خار و علفهای هرزه خواهد رویانید و تو گیاهان صحرا را خواهی خورد.
19 با زحمت و عرق پیشانی از زمین خوراک به دست خواهی آورد تا روزی كه به خاک بازگردی، خاكی كه از آن به وجود آمدی. تو از خاک هستی و دوباره خاک خواهی شد.»
20 آدم اسم زن خود را حوا گذاشت چون او مادر تمام انسانهاست.
21 خداوند از پوست حیوانات برای آدم و زنش لباس تهیّه كرد و به آنها پوشانید.
اخراج آدم و حوا از باغ عدن
22 پس خداوند فرمود: «حال آدم مثل ما شده و می‌داند چه چیز خوب و چه چیز بد است. مبادا از درخت حیات نیز بخورد و برای همیشه زنده بماند.»
23 بنابراین خداوند او را از باغ عدن بیرون كرد تا در روی زمین كه از آن به وجود آمده بود به كار زراعت مشغول شود.
24 خداوند، آدم را از باغ عدن بیرون كرد و فرشتگان نگهبانی+ در طرف شرق باغ عدن گذاشت و شمشیر آتشینی كه به هر طرف می‌چرخید در آنجا قرار داد تا كسی نتواند به درخت حیات نزدیک شود.
+ 3:24 واژۀ استفاده شده در عبری «کروبیان» می‌باشد.