جام گمشده
44
1 یوسف به خادم مخصوص دستور داد: «كیسه‌های آنها را تا آنجا كه می‌توانند ببرند، از غلّه پُر كن و پول هركس را هم در بالای كیسه‌اش بگذار.
2 جام نقره‌ای مرا هم با پولی كه برادر كوچک برای خرید غلّه آورده است در كیسه‌اش بگذار.» خادم تمام دستورات او را اجرا كرد.
3 روز بعد صبح زود، برادران را با الاغهایشان روانهٔ راه نمودند.
4 هنوز فاصلهٔ زیادی از شهر دور نشده بودند كه یوسف به خادم دستور داد: «با عجله دنبال آنها برو و وقتی به آنها رسیدی بگو:
5 'چرا در مقابل نیكی بدی كردید و چرا جام نقره‌ای آقایم را دزدیدید؟ این همان جامی است كه آقای من در آن می‌نوشد و با آن فال می‌گیرد. شما كار بسیار بدی كرده‌اید.'»
6 وقتی خادم به آنها رسید، این سخنان را به آنها گفت.
7 آنها به او جواب دادند: «چه می‌گویی؟ ما قسم می‌خوریم كه چنین كاری نكرده‌ایم.
8 تو می‌دانی كه ما از سرزمین کنعان، پولی را كه در دهانهٔ كیسه‌های خود پیدا كردیم برای شما پس آوردیم. پس چرا باید طلا یا نقره از خانهٔ آقای تو بدزدیم؟
9 اگر آن را نزد یكی از ما پیدا كردی، او باید كشته شود و بقیّه هم غلامان شما خواهیم شد.»
10 او گفت: «من موافقم. امّا در كیسهٔ هرکس پیدا شود فقط آن شخص غلام من خواهد شد و بقیّهٔ شما آزاد هستید كه بروید.»
11 همه فوراً كیسه‌های خود را بر زمین گذاشتند و هریک كیسهٔ خود را باز كرد.
12 ناظر با دقّت جستجو كرد. از بزرگتر شروع كرد تا كوچكتر و جام در كیسهٔ بنیامین پیدا شد.
13 برادران لباسهای خود را پاره كردند و الاغهای خود را بار كرده به شهر برگشتند.
14 وقتی یهودا و برادرانش به خانهٔ یوسف آمدند، او هنوز آنجا بود. آنها در مقابل او سجده كردند.
15 یوسف گفت: «این چه كاری بود كه كردید؟ آیا نمی‌دانستید كه مردی مثل من با فال‌گرفتن شما را پیدا می‌كند؟»
16 یهودا جواب داد: «ای آقا، ما چه می‌توانیم بگوییم و چطور می‌توانیم بی‌گناهی خود را ثابت كنیم؟ خدا گناه ما را آشكار نموده است. حالا نه فقط کسی‌‌که جام در كیسهٔ او بود، بلكه همهٔ ما غلامان تو هستیم.»
17 یوسف گفت: «نه، نه، هرگز چنین كاری نخواهم كرد. فقط كسی‌كه جام در كیسهٔ او پیدا شده، غلام من خواهد شد. بقیّهٔ شما می‌توانید صحیح و سالم نزد پدرتان برگردید.»
شفاعت یهودا برای بنیامین
18 یهودا به نزد یوسف رفت و گفت: «ای آقا، لطفاً اجازه دهید به روشنی سخن بگویم و نسبت به من عصبانی نشوید. شما مثل خود فرعون هستید.
19 ای آقا، از ما پرسیدید كه آیا ما پدر و یا برادر دیگری داریم؟
20 ما جواب دادیم كه پدری داریم كه پیر است. برادر كوچكتری هم كه در زمان پیری پدرمان متولّد شده. برادر آن پسر مرده و او تنها فرزندی است كه از مادر آن پسر برایش باقیمانده است. پدرش او را خیلی دوست دارد.
21 ای آقا، شما فرمودید كه او را اینجا بیاوریم تا او را ببینید.
22 ما جواب دادیم كه آن پسر نمی‌تواند پدرش را ترک كند. اگر او را ترک كند، پدرش خواهد مرد.
23 سپس شما گفتید كه اجازه نداریم پیش شما بازگردیم مگر این كه برادر كوچكمان همراه ما باشد.
24 «وقتی ما نزد پدرمان برگشتیم، هرچه شما فرموده بودید به او گفتیم.
25 سپس او به ما گفت كه برگردید و مقداری خوراک بخرید.
26 ما جواب دادیم كه نمی‌توانیم برویم، ما اجازه نداریم پیش آن مرد برویم مگر اینکه برادر كوچک ما هم با ما باشد.
27 پدرمان گفت كه شما می‌دانید كه همسرم راحیل فقط دو پسر برای من به دنیا آورد.
28 یكی از آنها از نزد من رفته و حتماً به وسیلهٔ یک حیوان وحشی دریده شده است، چون از وقتی كه مرا ترک كرده دیگر او را ندیده‌ام
29 حالا اگر شما این یكی را هم از من بگیرید و اتّفاقی برای او بیفتد، موهای سفید مرا با غم و اندوه به گور خواهید گذاشت.
30-31 «حالا ای آقا، اگر من بدون این پسر نزد پدرم برگردم، همین كه ببیند پسر با من نیست، خواهد مرد. زندگی او به این پسر بسته است و ما با این‌كار پدر پیر خود را از دست خواهیم داد.
32 دیگر اینکه زندگی خود را برای این پسر نزد پدرم گرو گذاشته‌ام. اگر این پسر را به نزد او برنگردانم، همان‌طور كه گفته‌ام تا آخر عمر نزد پدرم گناهكار خواهم بود.
33 حالا ای آقا، به جای او من اینجا می‌مانم و غلام شما می‌شوم. اجازه بدهید او با برادرانش برگردد.
34 من چطور می‌توانم پیش پدرم بازگردم، اگر این پسر با من نباشد؟ من نمی‌توانم بلایی را كه به سر پدرم می‌آید ببینم.»