11
سرود داوود
توکّل بر خداوند
1 من به خداوند توکّل دارم.
چرا به من می‌گویید:
«مانند پرنده به کوهها فرار کن.
2 زیرا شریران کمان به دست گرفته
و تیر را به زه نهاده‌اند
تا آن را در تاریکی به سوی نیکان پرتاب کنند.
3 در زمانی که نیکی از بین رفته است،
نیکان چه می‌توانند بکنند؟»
4 خداوند در معبد مقدّس خویش است.
تخت خدا در آسمان استوار است.
او همه‌جا مراقب مردم است
و هرچه می‌کنند، می‌داند.
5 خداوند مردم نیک و بد را یکسان مورد آزمایش قرار می‌دهد.
او با تمام وجود از بدکاران بیزار است.
6 بر شریران، باران آتش و گوگرد می‌فرستد
و نصیب آنان، بادهای سوزاننده است.
7 خداوند عادل است و نیکوکاران را دوست می‌دارد
و درستکاران در پیشگاه او خواهند زیست.