35
سرود داوود
تقاضای کمک از خداوند
1 ای خداوند، با دشمنان من دشمنی کن
و با کسانی‌که با من می‌جنگند، بجنگ.
2 زره به تن کن و سپرت را بردار
و به کمک من بیا.
3 شمشیر و گُرزت را بگیر
و به مقابلهٔ دشمنان برو.
قول بده که مرا نجات خواهی داد.
4 آنانی که قصد کشتن من را دارند،
شرمنده و رسوا ساز؛
و کسانی را که بدخواه من می‌باشند
به عقب بران و خجل گردان.
5 مانند کاه در برابر باد پراکنده گردند
و فرشتهٔ خداوند آنها را برانَد.
6 هنگامی‌که فرشتهٔ خداوند آنان را تعقیب می‌کند،
راهشان تاریک و لغزنده گردد.
7 بی‌دلیل برای من دام گسترده‌اند
و بی‌سبب در راه من چاه کنده‌اند.
8 بلای ناگهانی بر سرشان فرود آید
و به دامی که برای من گسترده‌اند
خودشان گرفتار و هلاک گردند.
9 آنگاه به‌خاطر کارهای خداوند شادمان می‌گردم،
زیرا او مرا نجات داده است،
10 از صمیم دل خواهم گفت:
«خداوندا، هیچ‌کس مانند تو نیست.
ضعیفان را از دست زورمندان
و بینوایان را از دست تاراجگران رهایی می‌بخشی.»
11 شاهدان بداندیش علیه من برخاسته
و مرا به کاری که از آن خبر ندارم متّهم می‌سازند.
12 نیکی مرا با بدی جبران می‌کنند
و من ناامید می‌شوم.
13 امّا وقتی آنها بیمار بودند
من لباس ماتم به تن کرده، روزه گرفتم.
با گردن خمیده دعا نمودم.
14 مانند کسی‌که برای یک دوست یا برادر خود غصّه می‌خورد،
یا مانند کسی‌که در سوگ مادر خود ماتم می‌گیرد،
برای ایشان ماتم گرفتم.
15 امّا وقتی‌که من در مشکلی گرفتار شدم،
آنان همگی خوشحال بودند، به دور من جمع شدند تا مرا مسخره کنند،
و حتّی کسانی‌که نمی‌شناختم،
از بدرفتاری با من دست برنداشتند.
16 با بی‌شرمی بسیار مسخره‌‌ام کردند
و با نفرت بر من خیره شدند.
17 ای خداوند، تا به کی فقط نظاره‌گر خواهی بود؟
مرا از حملهٔ آنان رهایی بده
مرا از چنگال این شیرهای درّنده نجات بده.
18 آنگاه در برابر انبوه مردم تو را ستایش خواهم نمود
و در مقابل جماعت تو را سپاس خواهم گفت.
19 نگذار آنهایی که بی‌جهت با من دشمنی می‌کنند،
با خوشحالی مرا مسخره کنند،
و آنانی که بی‌سبب به من کینه می‌ورزند،
مرا تحقیر نمایند.
20 آنها رفتاری دوستانه ندارند،
بلکه برضد کسانی‌که صلح دوست هستند، تهمت می‌زنند.
21 آنها مرا متّهم ساخته می‌گویند:
«ما با چشمان خود کارهای تو را دیدیم.»
22 امّا تو ای خداوند، از همه‌چیز آگاهی،
پس خاموش منشین و مرا ترک مکن.
23 ای خداوند و ای خدای من، برخیز
و از من دفاع کن و به داد من برس.
24 خداوندا تو عادل هستی، پس بی‌گناهی مرا ثابت کن،
مگذار دشمنانم به‌خاطر من شادی کنند.
25 مگذار که آنها در دل خود بگویند:
«ما به منظور خود رسیدیم.» و یا بگویند: «ما او را شکست دادیم.»
26 آنهایی که از ناکامی من خوشحال می‌شوند،
شرمنده و خجل گردند
و کسانی‌که خود را از من برتر می‌‌دانند و فخر می‌کنند،
سرافکنده و رسوا شوند.
27 کسانی‌که خواهان بی‌گناهی من هستند
فریاد شادی برآورند و پیوسته بگویند:
«خداوند بزرگ است!
و خواهان موفّقیّت خادم خود می‌باشد.»
28 آنگاه عدالت تو را بیان خواهم کرد
و تمام روز تو را سپاس خواهم خواند.