De apostelen verkondigden een boodschap die radicaal verschild van de zogenaamde evangelieboodschap die tegenwoordig in veel evangelische kerken heerst. Te vaak is het Bijbelse evangelie vervangen door een modern evangelie dat praktisch elk essentieel Bijbel element ontbeert.
Het moderne evangelie verkondigt: "Accepteer Jezus en krijg een beter leven." De toehoorders worden herinnerd aan hun tijdelijke problemen en er wordt hen vervolgens een gemoedsrust en een relatie met God aangeboden. Er wordt hun beloofd dat God dingen voor hen zal gaan doen als ze alleen maar 'Jezus in hun hart uitnodigen'.
Er wordt niet gesproken over de zonden of van de noodzakelijkheid van het volbrachte werk aan het kruis; terwijl het authentieke evangelie is, zoals Paulus zei, “want het woord des kruises” (1 Korintiërs 1:18).
Er wordt geen uitnodiging gedaan om zich te laten dopen omdat het nergens op slaat. De doop is iets dat christenen alleen in overweging moeten nemen als de jaarlijkse doopdienst plaatsvindt.
Niemand wordt verteld om berouw te hebben van zonden, simpelweg omdat het niet in de boodschap past. "God is liefde - nodig Hem uit in je leven en de dingen zullen beter worden”.
Wat is er met de boodschap van bekering gebeurd?
Ik herinner me nog goed de eerste keer dat ik een woordstudie deed van “bekering”, met een concordantie, in het Nieuwe Testament. Ik was verbaasd toen ik ontdekte dat bekering essentieel is voor redding en een deel van de evangelieboodschap is. Op dat moment begon ik te beseffen hoe gebrekkig mijn eigen evangelie eigenlijk was.
Als het ware evangelie wordt verkondigd, is bekering natuurlijk logisch voor de toehoorders. Als Jezus een onbegrijpelijke pijn aan het kruis leed en in mijn plaats gestraft werd voor mijn zonden, dan is het logisch dat als ik een relatie met God wil, ik niet kan blijven zondigen zoals ik altijd heb gedaan. Zonde is weerzinwekkend voor God.
Het concept van bekering is vreemd voor een “aanvaard Jezus en krijg een beter leven” evangelie.
De luisteraar wordt verteld dat God hem wil zegenen en al zijn wensen wil vervullen. God zal hem rijk maken en hem vreugde en vrede schenken te midden van een onrustige, ongelukkige wereld.
Hij hoeft geen berouw te hebben van hebzucht, wat volgens de Bijbel afgoderij is, omdat God hem meer succes en grotere auto's en huizen wil geven. God zal hem gelukkig maken en hem nog meer zelfvertrouwen geven.
Dat is echter niet het evangelie van het Nieuwe Testament. Hoewel God zeker wil voorzien in de behoeften van Zijn kinderen en zelfs voorspoed wil geven, een mens kan alleen een kind van God worden als hij berouw heeft en gelooft in de Heer Jezus die stierf voor zijn zonden.
Dat is wat de Bijbel leert.
Predikten de apostelen een evangelie aan de mensen dat God hen wilde zegenen? Petrus deed dat ooit, aan het einde van zijn tweede preek, we lezen dit in het derde hoofdstuk van Handelingen. Maar luister naar hoe hij het zei:
"God heeft in de eerste plaats voor u zijn Knecht doen opstaan en Hem tot u gezonden, om u te zegenen, door eenieder uwer af te brengen van zijn boosheden." (Handelingen 3:26).
God wil iedereen zegenen, maar zijn zegeningen beginnen met de bekering van één ieder, individueel. God wil dat mensen 'zich afkeren van hun boze wegen.
Wat is er gebeurd met het feit dat “bekering” essentieel is voor redding? Ik herinner me een evangelist die ooit onze stad bezocht en de vice-president van een grote bierbrouwerij in het Midwesten meebracht. Hij stelde zijn gast voor als een "geest-vervulde christen die zichzelf zag als een zendeling in zijn bierbedrijf."
Hier was een man die zijn brood verdiende door een product te produceren dat verantwoordelijk was voor duizenden gebroken huwelijken en gezinnen, duizenden onschuldige sterfgevallen, geboorteafwijkingen en blijvende handicaps, onnoemelijk lijden en ziekten, allerlei soorten zonden, van moord tot kindermishandeling, en hogere verzekering tarieven voor iedereen, toch beweerde hij een gelovige in Jezus Christus te zijn! Allemaal onder het mom van een “zendeling te zijn” voor de ongeredde mensen die in zijn bedrijf werkten.
Moet een man die een prostitutiehuis runt, hiermee blijven doorgaan als hij eenmaal in Jezus gelooft, zodat hij een zendeling kan zijn voor prostituees en degenen die voor hun diensten betalen?
Moet een drugsbaron, als hij eenmaal in Jezus gelooft, doorgaan met het smokkelen van drugs, het afpersen van politici en het verdrijven van zijn concurrenten om een zendeling te zijn onder de drugshandelaren?
Als de vice-president van die brouwerij echt gered was en zijn werknemers voor Christus wilde bereiken, had hij ze allemaal een memo moeten sturen waarin hij zei: "Ik heb besloten om Jezus te volgen die in mijn plaats stierf, ik, een goddeloze zondaar. Mijn baan bij deze brouwerij is niet verenigbaar met wat juist is, zoals we allemaal weten, en daarom neem ik onmiddellijk ontslag."
De Preek van de Eerste Kerk
Het boek Handelingen bevat materiaal dat cruciaal is voor onze studie van het kruis. Door de inhoud van de evangelieboodschappen te onderzoeken die door de vroege kerk werden verkondigd, kunnen we het evangelie dat we lezen vergelijken met het evangelie dat we hebben gehoord (of gepredikt). Voor het grootste deel zullen we alleen gebeurtenissen bestuderen waarbij feitelijke delen van de evangelie preken voor ons zijn neergeschreven. Er zijn nog andere voorbeelden in het boek Handelingen waarin ons eenvoudig wordt verteld dat die-en-die "het evangelie predikte", maar over de feitelijke inhoud van de boodschap weten we niets.
De apostel Petrus was de eerste die het evangelie predikte op de dag van Pinksteren. Vertelde hij zijn toehoorders dat God zou beginnen met het oplossen van hun tijdelijke problemen als ze Jezus alleen maar in hun hart zouden uitnodigen? Nee, Petrus had goed geluisterd naar Jezus zijn instructies na de opstanding omdat hij predikte dat alle mensen zondaars zijn (2:38, 40), dat Jezus stierf aan het kruis (2:23, 36), dat Jezus zijn dood vooraf was bepaald door God (2:23), en dat Jezus was opgewekt volgens de Schrift (2:24-32), in zijn boodschap was de noodzaak van bekering inbegrepen (2:38), ook de noodzaak om gedoopt te worden (2:38), en dat het belangrijkste voordeel van verlossing de vergeving van zonden was (2:38).
Petrus citeerde Psalm 16:8-11 om te bewijzen dat de opstanding van de Messias profetisch was voorspeld. Dit was ongetwijfeld een van de geschriften die Jezus had genoemd bij de Emmaüs - discipelen (en waarschijnlijk ook aan de andere discipelen).
Petrus zei dat David (de auteur van Psalm 16) niet naar zichzelf kon verwijzen als de "heilige" en dat God niet zou toestaan "dat zijn lichaam zou ontbinden", omdat David was gestorven en begraven, en zijn graf was bij hen "tot deze dag” (Handelingen 2:27-29). David moet geprofeteerd hebben over de opstanding van Christus.
Petrus citeerde ook een gedeelte van Psalm 110: 5 (ook geschreven door David) als verwijzend naar Jezus hemelvaart naar de rechterhand van God de Vader.
Het is opmerkelijk wat er gebeurde met de toehoorders van Petrus, toen ze zijn preek hoorden, “werden zij diep in hun hart getroffen”. Dit zou normaal moeten zijn als het evangelie wordt gepredikt. Jezus beloofde dat de Heilige Geest "de wereld zou overtuigen van zonde" (Johannes 16: 8). Als ons evangelie geen overtuigende kracht heeft, dan is het niet het echte originele evangelie.
De Essentiële Onderdelen
We moeten ons afvragen of Lucas elk woord van de preken heeft neergeschreven in Handelingen. Meer dan waarschijnlijk deed hij dat niet en legde in plaats daarvan alleen de hoofdpunten vast.
Als we dan zien dat er een essentieel onderdeel van het evangelie ontbreekt in een van de preken, is het niet zo dat we moeten concluderen dat het geen deel uitmaakte van de oorspronkelijke boodschap.
Petrus tweede preek, na de genezing van de kreupele bij de Schone Poort, omvatte de elementen van de schuld van de mensheid (3:13-15, 19, 26), Gods toorn (3:23), de dood van Christus (3:15), de voorspelling van Zijn lijden door de profeten (3:18, 24), Zijn opstanding (3:15, 26), de noodzaak van berouw voor redding (3:19), en het feit van de vergeving van zonden nu aangeboden door Christus (3:19). Van de zeven essentiële elementen in Petrus' eerste preek, is alleen de doop niet opgenomen in zijn tweede preek (of waarschijnlijker, niet opgetekend door Lucas).
Petrus citeerde ook twee passages uit het Oude Testament die door Jezus waren vervuld: Mozes' voorspelling dat God een profeet als hijzelf zou verwekken (Deuteronomium 18:15), en Gods belofte aan Abraham dat alle families van de aarde gezegend zouden worden door zijn zaad (Genesis 22:18).
Jezus moet deze twee teksten hebben genoemd tijdens zijn gesprek met de Emmaüs-discipelen en waarschijnlijk later met de anderen. Natuurlijk waren de aanhalingen uit de oudtestamentische Schriftplaatsen het meest effectief wanneer het evangelie aan Joden werd verkondigd in plaats van aan heidenen.
De preek van Petrus had duidelijk een impact op zijn toehoorders omdat “velen van degenen die de boodschap hadden gehoord, geloofden” en het aantal mannen bedroeg ongeveer vijfduizend (Handelingen 4:4). Stel je dat eens voor!
Hoe het Evangelie Prediken
In tegenstelling tot Petrus vinden sommige predikers het tegenwoordig ongepast om de zondigheid van de mensheid, Gods toorn of de noodzaak van berouw te noemen wanneer ze het evangelie verkondigen. Ik herinner me dat ik eens sprak met een groep voorgangers in een vreemd land die dit soort on-Bijbelse gedachten hadden aangenomen en toepasten. Hun "apostel" had hen verteld om nooit zonde of Gods toorn te noemen wanneer ze het evangelie predikten, omdat het de mensen zou afkeren van het christendom. (Dit waren vol evangelie, charismatische, evangelische predikanten!)
Als de mensheid echter niet zondig is, is de dood van Christus zinloos, aangezien Hij stierf voor onze zonden. Het ware evangelie kan niet worden gepredikt zonder de schuld van de mensheid te vermelden.
Als u de tijd neemt om grote opwekkingen uit het verleden te bestuderen, zul je snel zien dat de predikers van het evangelie tijdens die opwekkingen een boodschap verkondigden die mensen eerst van hun zonden overtuigde.
De succesvolle methodistische evangelist en circuitrijder van de "Second Great Awakening", Francis Asbury, samen met bisschop Coke, in de Methodist Discipline van 1798, moedigde hun medepredikers aan om:
Overtuig de zondaar van zijn gevaarlijke toestand. Hij moet de diepte van de zonde uitleggen en de zondaar laten zien hoe ver hij verwijderd is van de onvervalste gerechtigheid; hij moet de ondeugden van de wereld beschrijven in hun juiste en meest treffende kleuren, en alle smeekbeden en excuses van de zondaar voor de zonde aangaan, en hem verdrijven uit al zijn uitvluchten en bolwerken.
In zijn baanbrekende boek Revivals of Religion, in een hoofdstuk getiteld How to Preach the Gospel, schreef de gezalfde opwekkingsprediker Charles Finney:
Het is van groot belang dat de zondaar zijn schuld voelt ... Zondaars moeten het gevoel krijgen dat ze iets te doen hebben, en dat wil zeggen, berouw tonen ... Zondaars moeten het gevoel krijgen dat als ze nu, de Geest van God bedroeven, dat het dan zeer waarschijnlijk is dat ze voor altijd verloren zullen gaan.
De legendarische baptistenprediker, C. H. Spurgeon, zei tegen degenen die zich op de bediening voorbereidden:
De prediking van het kruis is voor hen die gered zijn de wijsheid van God en de kracht van God. De christelijke bedienaar moet alle waarheden prediken die zich rondom de persoon en het werk van de Heer Jezus bevinden, en daarom moet hij zeer ernstig en nadrukkelijk het kwaad van de zonde verkondigen, wat de behoefte aan een Verlosser schept. Laat hem zien dat de zonde een overtreding van de wet is, dat ze straf vereist, en dat de toorn van God erover geopenbaard wordt ... Open de wet en zijn betekenis zoals onze Heer deed, en laat zien hoe ze gebroken wordt door boze gedachten, attitudes en verbeeldingen. Hierdoor zullen zondaars in hun hart geprikt worden.
De oude Robbie Flockhart zei altijd: "Het heeft geen zin om te proberen te naaien met de zijden draad van het evangelie, tenzij we er een weg voor banen met de scherpe naald van de wet.
De wet gaat eerst, zoals de naald, en trekt de evangeliedraad erachter; predik daarom over zonde, gerechtigheid en het komende oordeel ... Richt je op het hart. Onderzoek de wond en raak het snelle van de ziel aan. Bewaar de strengere thema's niet, want mensen moeten gewond raken voordat ze kunnen worden genezen, en worden gedood voordat ze levend kunnen worden gemaakt. Niemand zal ooit de mantel van Christus 'gerechtigheid aantrekken totdat hij ontdaan is van zijn vijgenbladeren, noch zal hij zich wassen in de bron van barmhartigheid totdat hij zijn vuiligheid opmerkt ... We moeten ook onze toehoorders de gerechtigheid van God voorleggen en de zekerheid dat elke overtreding zal worden gestraft.
Zoals Spurgeon zei, moeten we niet alleen de schuld van de mensheid prediken, maar ook Gods toorn tegen de zonde. Als God niet toornig is, dan heeft de dood van Christus geen betekenis in twee volgende opzichten.
Ten eerste, als God niet toornig is, dan was er geen reden voor Jezus om te sterven, want er is geen hel, daar is niets waar mensen moeten van gered worden, en niemand hoeft zich zorgen te maken over het toekomstige oordeel.
Zoals R.W. Dale beknopt schreef: "Een van de belangrijkste redenen waarom mensen niet op Christus vertrouwen om hen te redden, is dat ze niet geloven dat er iets is waarvan ze gered moeten worden."
Ten tweede, als God niet toornig is, dan heeft Jezus Gods toorn aan het kruis niet ondergaan. Hij was niet de plaatsvervanger van de mensheid en er vond geen verzoening plaats voor onze zonden. Als God geen God van toorn is, dan is het evangelie van het Nieuwe Testament gewoon niet waar.
Tegenwoordig wordt ons vaak gezegd dat het niet nodig is om mensen te vertellen dat ze zondaars zijn, omdat ze dat al weten. Ik vraag: "Als ze het al weten, waarom voelen ze zich dan niet schuldig of tonen ze niet het verlangen om zich te bekeren?"
Christus Verkondigen
Laten we, terwijl we Handelingen blijven onderzoeken, niet alleen kijken naar de prediking van de dood en opstanding van Christus, maar ook naar de verkondiging van de schuld van de mensheid en Gods heiligheid en toorn. Alleen al het feit dat vergeving van zonden door het evangelie wordt aangeboden, maakt het voor elke intelligente luisteraar duidelijk dat de mensheid schuldig is en God toornig, anders is vergeving van zonden niet relevant. Als we zeggen dat we ‘gered’ zijn of ‘redding’ hebben ervaren, bevestigen we zowel onze schuld als Gods toorn, want het is Gods rechtvaardige toorn waarvan we gered zijn (zie Romeinen 5: 9).
Veel meer zullen wij derhalve, thans door zijn bloed gerechtvaardigd, door Hem behouden worden van de toorn.
Ter verdediging van Petrus en Johannes voor het Sanhedrin (zie Handelingen 4: 1-12), verkondigde Petrus, sprekend door de Heilige Geest, de dood van Christus, Zijn opstanding, en dat redding alleen door Hem kan komen (Handelingen 4: 10-12).
Petrus deed opnieuw een beroep op de Schrift en citeerde Psalm118: 22, zeggende dat Jezus de steen was die de bouwlieden verwierpen, maar die de hoeksteen werd. Nogmaals, hij heeft deze verwijzing uit het Oude Testament hoogstwaarschijnlijk van Jezus geleerd.
In de vier zinnen die Petrus en de apostelen gebruikten voor hun verdediging in het Sanhedrin in Handelingen 5, slaagden ze erin om Christus dood aan het kruis, Zijn opstanding, de noodzaak van berouw en de vergeving van zonden in op te nemen (Handelingen 5: 29-32).
Na het martelaarschap van Stefanus, en de vervolging van de kerk reisde Filippus vijfendertig mijl ten noorden van Jeruzalem om het evangelie aan het volk van Samaria te prediken. Lucas zei niets over de inhoud van zijn preken, maar schreef gewoon dat Filippus "predikte hun de Christus" (Handelingen 8: 5, 12).
Ik denk niet dat Filippus opstond en alleen maar herhaalde: "Christus! Christus! Christus! Christus!" Nee, hij verkondigde dat Jezus aan het kruis was gestorven, en opgewekt en dat door Hem vergeving van zonden beschikbaar was voor allen die zich bekeerden en geloofden in Hem. Dit moet zo zijn geweest, want Filippus doopte onmiddellijk al zijn bekeerlingen (Handelingen 8: 12-13). De gelovigen wilden zich vereenzelvigen met Degene die Zichzelf met hen had vereenzelvigd.
Na zijn "Samaria-kruistocht" kreeg Filippus van een engel de opdracht om naar de weg te gaan die van Jeruzalem naar Gaza loopt, waar hij het pad kruiste met een Ethiopische eunuch die in zijn wagen reed. De eunuch las voor uit Jesaja 53 toen hij Filippus ontmoette, en hij vroeg hem uit te leggen wat hij had gelezen.
Er was geen betere Schriftplaats in het Oude Testament om het evangelie te kunnen prediken. Jesaja 53 omvat de waarheden van de schuld van de mensheid (53: 5 - 6, 11-12), Gods toorn (53: 4 - 6, 10), Christus verzoenende dood (53: 4 -12), (en natuurlijk) de voorbestemming van Christus dood en zijn opstanding (53:10, 12).
Lucas legde het antwoord van Filippus op de vraag van de eunuch vast: "En Filippus deed zijn mond open, en uitgaande van deze Schrift predikte hij Jezus tot hem" (Handelingen 8:35).
Filippus bracht de boodschap van het kruis blijkbaar zo doeltreffend over dat de kamerling zelf vroeg om gedoopt te worden toen hij langs de weg water zag. Hij had het goede nieuws gehoord dat Jezus voor zijn zonden aan het kruis was gestorven en wilde zich vereenzelvigen met Diegene die zich met hem had vereenzelvigd. De eunuch bekende dat hij geloofde dat Jezus Christus de Zoon van God is, en daarna doopte Filippus hem onmiddellijk (zie Handelingen 8: 36-38).
Waarom Spreken over het komend Oordeel?
In Handelingen hfst.10 vinden we het verhaal van de eerste prediking van het evangelie aan de heidenen. Petrus was op bovennatuurlijke wijze opgedragen om naar Caesarea te reizen, naar het huis van Cornelius, de Romeinse hoofdman "die God vreesde met zijn hele huisgezin" (Handelingen 10: 2).
Petrus sprak tot Cornelius en zijn familie en zijn dienaren en verkondigde dat Jezus wonderen had verricht door de kracht van God (10:38), dat Hij aan een kruis was gestorven (10:39), dat Hij op de derde dag was opgestaan en door veel mensen gezien (10: 40-41), dat Hij door God was aangesteld "als Rechter over levenden en doden" (10:42), dat de profeten over Hem hadden gesproken (10:43), en dat iedereen die in Hem gelooft vergeving van zonden ontvangt (10:43).
Het is duidelijk dat de waarheid over de schuld van de mensheid en Gods toorn werden geïmpliceerd in de preek van Petrus toen hij zei dat Jezus door God was aangesteld als Rechter van de levenden en de doden en dat Hij nu vergeving van zonden aanbood.
Het is interessant om hier te zien dat Jezus zijn apostelen gebood te verkondigen, wat tot nu toe niet was geopenbaard. Petrus zei dat Jezus ons beval om tot de mensen te prediken en te getuigen dat Hij het is die door God is aangesteld als Rechter over levenden en doden (Handelingen 10:42).
We kunnen dus vol vertrouwen zeggen dat de verkondiging dat "Jezus de door God aangestelde Rechter is" een deel van het evangelie is. De duidelijke implicatie is dat er een toekomstig oordeel komt wanneer alle mensen zullen worden geoordeeld. Als mensen veroordeeld zullen worden, dan zijn er uiteraard beloningen en straffen, anders is oordeel zinloos.
Kunt u zien dat als er geen toekomstig oordeel is, de dood van Christus opnieuw zinloos is? Als er geen toekomstig oordeel is, dan was er geen reden voor Jezus om te sterven, omdat er dan ook geen hel is om aan te ontkomen of een hemel om in te gaan. Het verkondigen van het toekomstige oordeel maakt deel uit van de prediking van het evangelie. De apostel Paulus bevestigde dit in zijn brief aan de Romeinen:
Ten dage, dat God het in de mensen verborgene oordeelt volgens mijn evangelie, door Christus Jezus (Romeinen 2:16).
Het toekomstige oordeel is iets dat we kunnen en moeten vermelden als we het evangelie verkondigen.
Kunt u zien hoe dit evangelie dramatisch verschilt van het “accepteer Jezus en krijg een beter leven” evangelie? De belangrijkste reden waarom mensen naar Jezus zouden moeten komen, is omdat ze begrijpen dat ze wanhopig vergeving van hun zonden nodig hebben en dat vergeving alleen mogelijk is door Jezus en zijn verzoeningsoffer. Daarom moeten mensen zich bewust zijn van hun nood voordat ze op het evangelie reageren. Onze prediking zou mensen moeten helpen in te zien dat ze een Redder nodig hebben.
Het enige dat mensen geloven als ze het “accepteer Jezus en ontvang een beter leven evangelie” horen, is dat als ze Jezus in hun hart uitnodigen, ze een beter leven zullen krijgen. Dit is de reden waarom veel van die 'bekeerlingen' stoppen met naar de kerk gaan en van God afvallen zodra hun leven enigszins verbetert (of niet verbetert).
Jarenlang heb ik me afgevraagd waarom sommige zo ontrouw zijn en niet geïnteresseerd leken om in God te groeien. De reden is dat ze in eerste instantie naar God kwamen om hun levenssituatie te verbeteren - om meer geld te verdienen, hun huwelijk te herstellen, goede vriendschappen te sluiten, enzovoort. God zal zeker in die dingen voorzien voor Zijn kinderen, maar mensen zouden tot God moeten komen om vergeving van hun zonden te krijgen en om te ontkomen aan de toorn die ze verdienen, en die Jezus in hun plaats aan het kruis droeg. Dat is waar alles begint.
Christus Gekruisigd Verkondigen
Naast de preken van Petrus schreef Lucas ook verschillende evangelieboodschappen van de apostel Paulus op. In Handelingen 13 lezen we over Paulus zijn prediking tot de Joden in een synagoge in Pisidië Antiochië. Zijn preek (zoals je nu zeker verwachtte) omvatte de vermelding van Jezus dood aan het kruis (13: 27-30), Zijn opstanding en verschijning aan vele getuigen (13: 30-37), Zijn vervulling van de voorspellingen van de profeten (vooral na Zijn opstanding) (13:23, 27, 33-37), en dat door Hem (God)vergeving van zonden wordt aangeboden (13:38). Paulus sloot zijn preek af door de profeet Habakuk aan te halen een waarschuwing voor Gods oordeel dat gericht is op diegenen die niet in Gods verbazingwekkend werk willen geloven (13:41).
In zijn preek citeerde Paulus gedeelten van Psalm 2 en 16, en Jesaja 55, om te bewijzen dat de opstanding van de Messias was voorspeld door de profeten.
In Handelingen 17 lezen we over Paulus zijn prediking tot Joden in Thessaloniki, en hoewel Lucas Paulus preken daar niet opschreef, noemt hij wel hun algemene inhoud:
En Paulus ging, zoals hij gewoon was, daar binnen en behandelde drie sabbatten achtereen met hen gedeelten uit de Schriften, door aanhalingen uitleggende, dat de Christus moest lijden en opstaan uit de doden, en dat deze de Christus is, die Jezus, die ik (zeide hij) u predik (Handelingen 17: 2-3, cursivering toegevoegd).
Paulus concentreerde zich om te bewijzen vanuit het Oude Testament dat de Messias moest lijden, sterven en opstaan uit de dood.
In Athene zien we Paulus spreken tot heidenen, "want hij bracht het evangelie van Jezus en van de opstanding" (Handelingen 17:18). Paulus veranderde zijn boodschap enigszins. Hij legde eerst een fundament over God dat niet nodig zou zijn voor een Joods publiek. Vervolgens sloot hij merkbaar elke verwijzing naar oudtestamentische messiaanse voorspellingen uit die voor zijn heidense toehoorders nagenoeg zinloos zouden zijn geweest. Toch nam Paulus de essentiële elementen van het evangelie op:
“God dan verkondigt, met voorbijzien van de tijden der onwetendheid, heden aan de mensen, dat zij allen overal tot bekering moeten komen; omdat Hij een dag heeft bepaald, waarop Hij de aardbodem rechtvaardig zal oordelen door een man, die Hij aangewezen heeft, waarvan Hij voor allen het bewijs geleverd heeft door Hem uit de doden op te wekken ” (Handelingen 17: 30-31, cursivering toegevoegd).
Ik vraag me af, als hij vandaag nog zou leven, of Paulus door sommige moderne predikers zou worden bekritiseerd omdat hij zo'n negatieve boodschap predikte. Ze zouden hem kunnen vragen om niet te spreken over Gods toekomstige oordeel en dat berouw geen vereiste is om gered te worden – dat dit alles slechts een leerstelling is die gepredikt wordt door wettisisten!
Paulus kreeg bij vele gelegenheden tegenstand tegen zijn „bekrompen” boodschap, maar dat weerhield hem er nooit van de waarheid te prediken. In het volgende hoofdstuk van Handelingen (hoofdstuk 18) lezen we dat Paulus naar Korinte reisde, waar hij achttien maanden verbleef.
Ook hier, hebben we geen verslag van Paulus zijn feitelijke preken, maar we weten wel wat hij daar predikte door zijn latere brief aan de christenen in Korinte te lezen:
Want ik had niet besloten iets te weten onder u, dan Jezus Christus, en die gekruisigd (1 Korintiërs 2: 2).
Hij getuigde ook in dezelfde brief,
De Joden verlangen tekenen en de Grieken zoeken wijsheid, doch wij prediken een gekruisigde Christus, voor Joden een aanstoot, voor heidenen een dwaasheid, maar voor hen, die geroepen zijn, Joden zowel als Grieken, (prediken wij) Christus, de kracht Gods en de wijsheid Gods.(1 Korintiërs1: 22-24).
Paulus herinnerde hen aan zijn eerste boodschap:
Ik maak u bekend, broeders, het evangelie, dat ik u verkondigd heb, dat gij ook ontvangen hebt, waarin gij ook staat, waardoor gij ook behouden wordt, indien gij het zó vasthoudt, als ik het u verkondigd heb, tenzij gij tevergeefs tot geloof zoudt gekomen zijn. Want vóór alle dingen heb ik u overgeven, hetgeen ik zelf ontvangen heb: Christus is gestorven voor onze zonden, naar de Schriften, en Hij is begraven en ten derden dage opgewekt, naar de Schriften (1 Korintiërs 15: 1-4).
De inhoud van Paulus zijn verkondiging in Korintiërs onderstreept zijn overtuiging om het ware evangelie zonder aarzelen te verkondigen.
Een Overtuigende Boodschap
Paulus gevangenschap in Caesarea bood hem de gelegenheid het evangelie op een persoonlijk manier te verkondigen. Zijn ontmoetingen met Felix, gouverneur van Judea, en koning Herodes Agrippa II werden door Lucas opgetekend in de laatste hoofdstukken van Handelingen.
Paulus besprak vier onderwerpen met Felix, een man die volgens de geschiedenis zich overgaf aan elke vorm van barbaarsheid en lust, [die] de macht van een koning uitoefende in de geest van een slaaf. De Romeinse geschiedschrijver Tacitus merkt op: 'Met iedere vorm van wreedheid en lust oefende hij de koninklijke macht uit met de mentaliteit van een slaaf’.
Hij was een vrijgelaten huis slaaf van Keizer Claudius.
De vier onderwerpen die Paulus met hem besprak, waren (1) geloof in Jezus Christus, (2) gerechtigheid, (3) zelfbeheersing en (4) het komende oordeel (Handelingen 24: 24-25). Zelfs voor dit gesprek vertelt de Bijbel ons in vers (22) dat Felix zeer goed van “de Weg” op de hoogte was.
Ten eerste sprak Paulus over het "geloof in Jezus Christus" omdat dat de enige manier is waarop iemand wordt gered.
Ten tweede sprak hij over "gerechtigheid" omdat alle mensen onrechtvaardig zijn in Gods ogen, en het evangelie openbaart Gods gerechtigheid (zie Romeinen 1:17). God heeft de zonden van de wereld rechtvaardig gestraft in Christus. Als mensen in de Heer Jezus geloven, worden ze rechtvaardig gemaakt.
Ten derde sprak Paulus over 'zelfbeheersing'. Adviseerde Paulus hoe Felix kon afvallen als hij alleen maar een beetje meer zelfbeheersing zou beoefenen? Nee, hij had het over het feit dat alle mensen onbeheerste (losgeslagen) zondaars zijn die een Redder nodig hebben.
Ten vierde sprak Paulus over "het komende oordeel". Dat wil zeggen, alle mensen zullen op een dag voor Gods rechterstoel moeten staan, en als ze op aarde niet de vergeving hebben ontvangen die God hen door Christus heeft aangeboden, dan zullen ze voor eeuwig in de hel worden opgesloten. Al deze dingen deelde Paulus met een ongeredde/ongelovige persoon.
Het resultaat was dat Felix “bevreesd werd” (Handelingen 24:25) en Paulus uit zijn tegenwoordigheid stuurde.
Waarom was Felix zo angstig? Ik denk dat het juist is om te zeggen dat de “Heilige Geest” hem overtuigde. Waarvan overtuigt de Heilige Geest mensen? Lees wat Jezus zei:
“En als Hij komt (de Heilige Geest) zal Hij de wereld overtuigen van zonde en van gerechtigheid en van oordeel; van zonde, omdat zij in Mij niet geloven” (Johannes 16: 8-9, cursivering toegevoegd)
Dus, is het niet verwonderlijk dat Paulus met Felix sprak over de dingen waarvan Jezus had beloofd dat de Heilige Geest de mensen zou overtuigen?
Als de Heilige Geest mensen zal overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel, dan zouden wij over die dingen moeten spreken tot ongelovigen. Het is duidelijk dat de Heilige Geest ons werk niet voor ons doet - Hij helpt ons ons werk te doen. Hij zal mensen alleen van die dingen overtuigen als wij erover praten.
Ik heb on-geredde mensen, zo krachtig overtuigt zien worden toen ze het authentieke evangelie hoorden prediken dat ze letterlijk beefden. En dat zouden ze moeten! Ik kan u echter garanderen dat u niemand zult zien beven op zijn stoel wanneer hij het evangelie 'accepteer Jezus en krijg een beter leven' hoort!
Nogmaals, ik kan het niet helpen dat ik me afvraag hoe Paulus bekritiseerd zou worden als hij vandaag leefde en het evangelie op dezelfde manier deelde als met Felix. Hoe velen zouden hem te negatief vinden of een “hel en verdoemenis” prediker noemen?
Ten slotte kreeg Paulus de gelegenheid om zich te verdedigen tegenover koning Agrippa, de kleinzoon van de man die opdracht had gegeven tot het slachten van baby’s in Bethlehem, en hij was de zoon van de man die de apostel Jakobus had gedood.
In Paulus zijn verdediging tegenover deze goddeloze koning noemt Paulus de schuld van de mensheid (26:18), het lijden en de dood van Christus (26:23), Jezus opstanding (26: 8, 15-16, 23), de voorspelling door de profeten van het lijden van Christus (26:22, 27), de vergeving van zonden mogelijk gemaakt door Christus (26:18), en de noodzaak van berouw en geloof voor redding (26:18, 20). Had je iets anders verwacht?
Het Belang van de Opstanding
Velen hebben opgemerkt dat de apostelen de ‘opstanding van Christus’ boven alles leken te benadrukken in hun verkondiging van het evangelie. De opstanding wordt zeker evenzeer benadrukt als de dood van Christus aan het kruis. (En als Jezus niet was gestorven, had Hij natuurlijk niet kunnen opstaan.) Waarom is de opstanding zo belangrijk?
De opstanding is om verschillende redenen cruciaal. Het belangrijkste is, dat door de opstanding van Jezus het bewijs geleverd is, dat de straf voor onze zonde volledig is betaald en Jezus niet langer onder de toorn van God was. Aan Gods gerechtigheid was voldaan; dus kon de dood Hem niet langer vasthouden. Zoals Paulus ook schreef in zijn brief aan de Romeinen:
Die (Jezus) is overgeleverd om onze overtredingen en opgewekt om onze rechtvaardiging (Romeinen 4:25).
Thomas J. Crawford (die een Mr. Horsley citeerde), schreef over dit Schriftgedeelte:
Wij hadden gezondigd - daarom stierf de Heiland; onze rechtvaardiging werd verzekerd door Zijn gehoorzaamheid tot de dood - daarom werd Hij uit de dood opgewekt. Ik kan hieraan toevoegen dat deze interpretatie van de laatste zin licht werpt op een anderszins onduidelijke uitspraak van dezelfde apostel, 1 Korintiërs 15:17: "Indien Christus niet is opgewekt, dan is uw geloof zonder vrucht, dan zijt gij nog in uw zonden;" dat wil zeggen: "Als Christus niet is opgewekt, hebt u geen reden om erop te vertrouwen dat zijn dood is aanvaard als een volmaakte verzoening voor u."
Ten tweede is de leer van de opstanding eenvoudigweg belangrijk omdat de boodschap van Jezus zijn plaatsvervangende dood aan het kruis niet erg overtuigend is als Jezus nog dood zou zijn.
Als criminelen worden geëxecuteerd in de elektrische stoel of de gaskamer, denken we normaal niet dat ze sterven voor onze zonden, maar voor hun eigen zonden.
Hoe zouden de mensen toen gereageerd hebben als ze hoorden zeggen dat Jezus was terechtgesteld door de Romeinse autoriteiten, en dat Hij nu, hoewel hij dood was, vergeving van zonden aanbood? Hoe kan een dode iemand redden?
Maar als we verkondigen dat Jezus op de derde dag uit de dood is opgewekt en door veel getuigen gezien werd, dan had Zijn dood aan het kruis duidelijk een betekenis.
Deze persoon die aan het kruis stierf, moet iemand speciaal zijn.
Helaas is onze generatie gevoelloos geworden voor de boodschap van de opstanding van Christus, deels vanwege het feit dat vrijwel iedereen het Paasverhaal herhaaldelijk heeft gehoord of op een of andere manier in aanraking is gekomen met wat er op Paaszondag wordt herdacht.
Mensen staan er nooit bij stil hoe onvoorstelbaar het was dat Jezus herhaaldelijk Zijn dood door kruisiging en Zijn opstanding na drie dagen voorspelde, en het ook daadwerkelijk zo gebeurde.
Als Jezus echt uit de dood opstond, dan zouden we moeten gaan luisteren naar alles wat Hij zei, voor en na Zijn opstanding.
De opstanding was niet te vergelijken met Zijn machtige wonderen - het bevestigde boven alles de Godheid van Jezus.
Net zoals de apostel Paulus schreef in de inleiding van zijn brief aan de Romeinen:
Christus Jezus… naar de geest der heiligheid door zijn opstanding uit de doden verklaard Gods Zoon te zijn in kracht, (Romeinen 1: 1a, 4).
Ten derde was het feit van de opstanding ook essentieel om het getuigenis van de apostelen te bekrachtigen dat God Jezus had aangesteld als Rechter over levenden en doden (iets wat Jezus de apostelen opdroeg om te prediken - zie Handelingen 10:39 – 42).
Hoe kan een dode man iemand oordelen?
Wat is de inhoud van uw Evangelie
Toen we ons onderzoek in Handelingen begonnen, besefte ik dat het misschien vervelend zou worden om herhaaldelijk te lezen dat dezelfde boodschap steeds opnieuw door de vroege apostelen werd verkondigd. Maar mijn doel was om u te laten inzien dat de Bijbelse evangelieboodschap verschillende essentiële elementen bevat - waarvan sommige zijn weggelaten uit het evangelie dat we vandaag de dag zo dikwijls horen.
We mogen nooit vergeten, zoals Jezus zelf zei, dat Zijn bloed werd vergoten tot vergeving van zonden (Matteüs 26:28). Het Evangelie biedt de mensen in de eerste plaats vergeving voor hun zonden. Daarom moeten we niet denken dat het noemen van de zondigheid van de mens, Gods toorn of het toekomstige oordeel onverenigbaar is met de prediking van het evangelie. Ja, God heeft een erfenis voor degenen die gered zijn, en we kunnen meer van God ontvangen dan vergeving.
Maar vergeving is echter het startpunt het begin. Alleen iemand die vergeven is, kan andere zegeningen van God ontvangen.Natuurlijk zijn er mensen die alleen over de zonden van de mensheid en Gods oordeel prediken en nooit iemand de oplossing aanbieden, wat de boodschap is van Jezus zijn dood aan het kruis. Ook dat is een verschrikkelijk extreem. We zouden een gebalanceerd evangelie moeten prediken, waarbij de nadruk wordt gelegd op bepaalde aspecten, zoals de Heilige Geest ons opdraagt om onze boodschap af te stemmen op een bepaald publiek, maar nooit een essentieel element volledig uit sluiten.
Hier is dus een samenvatting van het evangelie dat in Handelingen wordt gepresenteerd:
Jezus was een man die door God was gezonden, daarvan getuigde de vele wonderen die Hij deed. Toch werd Hij veroordeeld en gekruisigd door slechte mensen, maar door dat te doen vervulde Hij het voorbestemde plan van God, omdat de vroegere profeten Zijn lijden en dood voorspelden.Na drie dagen stond Hij op uit de dood en werd door vele getuigen gezien; ook dit werd door de profeten voorspeld. Nu heeft Hij ons geboden om te prediken dat mensen zich overal moeten bekeren, omdat Hij op een dag iedereen zal oordelen. Hij biedt aan iedereen vergeving van hun zonden aan. Bekeert u dus, geloof in Hem en laat u dopen in Zijn naam!"
Hoe komt jouw evangelie daarmee overeen?
Voetnoten
41. Met "evangelisch" bedoel ik elke kerk waar mensen beweren "wedergeboren" te zijn.
42. Kolossenzen 3:5
43. Francis Asbury, zoals geciteerd door L.C. Rudolph in Francis Asbury, p. 154.
44. Charles G. Finney, Revivals of Religion, pp. 205-7.
45. C.H. Spurgeon, Lezingen voor mijn studenten, p. 181.
46. R.W. Dale, De verzoening, p. 348.
47. Zo zei de Romeinse historicus Tacitus in zijn Historiën V, 9.
48. Thomas J. Crawford, De leer van de Heilige Schrift met betrekking tot de verzoening, pp. 27-28.