Heeft het kruis van Jezus Christus uw hart veroverd? Als we eenmaal de betekenis van Jezus dood begrijpen, kan ons leven nooit meer hetzelfde zijn. Het kruis stelt ons voor het eerst in staat de dingen duidelijk te zien. Het herinterpreteert elke situatie, kleurt elke weergave en corrigeert elk verkeerd perspectief. Hiermee interpreteren we de geschiedenis en voorspellen we de toekomst. Hierdoor zien we elke persoon in een nieuw licht. Hierdoor worden onze drijfveren in beeld gebracht en wordt ons hart blootgelegd. Het kruis opent de ogen van ons verstand.
In dit laatste hoofdstuk wil ik vijf specifieke manieren delen waarop het kruis onze vroegere percepties/visie verandert. In hoeverre heeft het kruis ons hart veroverd? Laten we ons leven onderzoeken terwijl we de vijf volgende aanwijzingen bekijken.
1.Als het kruis ons hart echt heeft veroverd, leven we voor een nieuw doel.
In feite worden Jezus en Zijn kruis de enige dingen die het waard zijn om voor te leven. Toen God een mens werd, leed en stierf om vergeving te schenken aan mensen die anders voorbestemd waren om voor eeuwig in de hel te lijden, dan moeten degenen die dit geloven, leven om zijn boodschap te verspreiden.
Het meest trieste is niet dat mensen weigeren in Jezus te geloven, maar eerder dat sommige mensen nog nooit de kans hebben gekregen om een keuze te maken. Wat zou er belangrijker kunnen zijn dan ervoor te zorgen dat iedereen "het woord van het kruis", het evangelie van Jezus Christus, hoort? Niets.
Degenen die door het kruis zijn overweldigd, leven voor één doel. Het zijn misschien geen voorgangers of evangelisten. Het kunnen stewardessen, bouwvakkers, huisvrouwen of bedrijfsleiders zijn. Wat hun beroep ook is, ze zijn zendelingen in hun wereld en zoeken gelegenheden om te getuigen van Gods reddende genade door Christus.
Als we nadenken over de boodschap en de openbaring van het kruis, is ons allerhoogste gebedsverzoek dat de wereld het evangelie hoort. Ons streven is om door God gebruikt te worden zoals Hij dat nodig acht en het evangelie te brengen aan degenen die het nog niet hebben gehoord. We leven voor de zaak van Christus.
Tegenwoordig zijn veel christenen verwikkeld in andere goede doelen, maar geen enkele is te vergelijken met de waardigheid van het verspreiden van het evangelie. De laatste tijd lijkt het alsof politieke betrokkenheid wordt voorgesteld als de meest heilige plicht van de Christen. Maar is dat wel zo? Het goede dat voortkomt uit politieke actie is immens inferieur aan het prediken van het evangelie. Als alle christenen net zo toegewijd zouden zijn aan het verspreiden van het evangelie als sommigen zijn in hun politieke betrokkenheid, dan zou er veel minder behoefte zijn aan politiek activisme.
De beste manier om de samenleving te verbeteren is door middel van het evangelie. Mensen die wedergeboren zijn, plegen geen abortus; ze houden zich niet bezig zedenloosheid, drankmisbruik, geweld, kindermisbruik, Ze gaan niet naar pornografische theaters; ze misbruiken hun kinderen niet; ze verkopen geen drugs.
Stel je even voor dat iemand in een vol voetbalstadion zit. Op de een of andere manier verneemt hij dat er midden op het voetbalveld een bom ligt die het stadion kan verwoesten en die over dertig minuten tot ontploffing zal worden gebracht.
Hij denkt bij zichzelf: "Ik moet deze mensen vertellen dat ze het stadion moeten evacueren." Dus rent hij van zijn stoel af op zoek naar de zendcabine om het gevaar van de situatie aan te kondigen en de toeschouwers te instrueren om te evacueren.
Tijdens zijn zoektocht belandt hij per ongeluk in een openbaar toilet en ziet overal op de muren godslastering gekrabbel staan. "Oh!" zegt hij tegen zichzelf, "ik zou het vreselijk vinden als een kind hier binnenkomt en dit ziet." Dus begint hij de volgende dertig minuten ijverig de muren van het toilet te schrobben om de godslastering te verwijderen.
Niemand zal beweren dat de man betrokken was bij een goed doel toen hij het toilet schoonmaakte. Maar terwijl hij ijverig aan het werk was, werd een stadion vol mensen de eeuwigheid in geblazen.
Dit is een goed voorbeeld van de activiteiten van veel christenen vandaag de dag. Ze doen goede dingen, maar terwijl ze werken, glijden mensen af naar een eeuwige hel terwijl de seconden wegtikken.
Om het nog erger te maken, ziet de wereld christenen vaak als mensen die proberen de wereld aan hun moraal aan te passen. De media presenteert ons als religieuze fanatici wiens enige boodschap er een van politiek conservatisme is. Ongelovigen verwerpen wat zij denken dat onze boodschap is en horen nooit de boodschap die wij geacht worden aan hen over te brengen.
Waarom zijn christenen tegen abortus, gokken, alcohol en pornografie? Omdat ze opnieuw zijn geboren en een nieuwe natuur hebben gekregen. Toen ze kinderen van God werden, veranderde hun perspectief op alles. Als we willen dat anderen de dingen zien zoals wij, laten we dan dezelfde middelen gebruiken die onze perspectieven hebben veranderd. Laten we het evangelie verkondigen! Het evangelie is de oplossing voor de kwalen van de samenleving.
Zeg ik dat christenen niet bij het politieke proces betrokken moeten worden? Nee. In een progressieve regeringsvorm hebben christenen de verplichting betrokken te zijn. Moge onze politieke betrokkenheid echter nooit onze evangeliebetrokkenheid vervangen. Laten we eraan werken om het hart van niet-geredde mensen te veranderen, en dan zal ook hun gedachten veranderen.
2. Als het kruis ons hart verovert, verandert onze perceptie van de wereld.
De apostel Paulus schreef:
Maar ik moge ervoor bewaard blijven te roemen anders dan in het kruis van onze Here Jezus Christus, door wie de wereld mij gekruisigd is en ik der wereld (Galaten 6:14, cursivering toegevoegd).
Toen Paulus begreep wat er aan het kruis gebeurde, werd hij een andere mens - een mens van een andere wereld. Al zijn vroegere ambities stierven. Zijn liefde voor dit leven en zijn egoïstische bezigheden stierven. Hij beschouwde de wereld als iets dat verlost moest worden - een wereld die op een dag zou vergaan, een wereld waarvan hij niet langer deel uitmaakte.
Materiële dingen worden onbelangrijk voor degenen wier ogen op het kruis zijn gericht. Daarnaast verliezen diamanten hun glans en vervaagt de glans van goud. Wetende dat de dingen van deze wereld voorbestemd zijn om op een dag te verbranden, investeert degene die door het kruis is gevangen in eeuwige dingen. Hij zou liever iemand voor Christus winnen dan een Rolls Royce te bezitten. Als het bezitten van een bepaald voorwerp iemand zou kunnen verhinderen tot Christus te komen, koopt hij het nooit.
Hij weet dat meer bezittingen geen echte vreugde en vervulling kunnen brengen. Door zendelingen te steunen, te delen met de minder bedeelden, door evangelietraktaten te drukken, enzovoort, ziet de gelovige zijn geld gewoon als een hulpmiddel om het evangelie aan meer mensen te brengen. Als hij veel geld wil verdienen, is het niet om groter en beter speelgoed te kopen. Het is omdat hij meer wil investeren in het koninkrijk van God. Hij houdt van geven. Hij gehoorzaamt zijn Heer, die zijn discipelen gebood geen schatten op aarde te verzamelen, maar in de hemel.
Velen hebben gespeculeerd waarom de vroege christenen in Jeruzalem zo edelmoedig huizen, landerijen en bezittingen verkochten om de opbrengst aan de voeten van de apostelen te leggen. Sommigen hebben getheoretiseerd dat ze specifiek door de Heilige Geest werden geleid om dit te doen, omdat Hij wist dat hun stad zou worden vernietigd door de Romeinse legioenen. Dat is echter onwaarschijnlijk aangezien ze hun bezittingen meer dan vijfendertig jaar vóór de Romeinse belegering verkochten.
Het antwoord is eenvoudig dat de vroege christenen door het kruis waren veroverd. Materiële dingen hielden niet langer hun hart vast. Jezus is de Koning van hun hart geworden. Ze waardeerden hun bezittingen alleen als een middel om hun liefde voor de broeders te tonen en mensen voor Christus te winnen.
Degene die door het kruis is gevangengenomen, ziet zichzelf niet als een burger van deze aarde, maar als een burger van de hemel waar zijn Verlosser woont. De gelovige is hier slechts een bijwoner en zijn schat wordt opgeborgen in de hemel. Alles van deze wereld wordt alleen als tijdelijk beschouwd en heeft daarom geen werkelijke waarde. Alle persoonlijke prestaties vóór zijn redding worden als ondergeschikt beschouwd.
De gelovige kan zich moeilijk voorstellen dat Jezus op de Dag des Oordeels vanaf zijn troon neerkijkt en tegen de gepensioneerde directeur zegt: “Goed gedaan! Ik ben onder de indruk! Je hebt hard gewerkt en je bent aan de top gekomen! Je kon alles kopen wat je wilde! " Wat die dag betreft, degene die het kruis waardeert, weet dat zijn hemelse beloning afhangt van wat hij heeft gedaan om Gods koninkrijk op aarde te bevorderen.
3. Wanneer het kruis ons hart verovert, verandert ons perspectief over de mensen van deze wereld.
We categoriseren mensen niet langer als rijk, arm, zwart, blank, Amerikaans of Russisch. Het maakt voor ons geen verschil meer uit. Mensen zijn of gered of niet gered; zij zijn óf zondaars óf heiligen. Wanneer ons hart wordt veroverd door het kruis, is de vraag die bij ons opkomt als we iemand voor het eerst ontmoeten: "Ik vraag me af of hij is gered?"
Door het kruis weten we dat Gods liefde geopenbaard werd in Christus Jezus, ongeacht zijn of haar zondigheid. We weten ook dat dit de enige weg is om aan de toorn van God te ontkomen. Nu zien we mensen door de ogen van Degene die voor hen stierf.
Paul schreef het op deze manier:
Want de liefde van Christus dringt ons, daar wij tot inzicht gekomen zijn, dat één voor allen gestorven is. Dus zijn zij allen gestorven. En voor allen is Hij gestorven, opdat zij, die leven, niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem, die voor hen gestorven is en opgewekt. Zo kennen wij dan van nu aan niemand naar het vlees, (2 Korintiërs 5: 14-16a).
Nu herkennen we mensen geestelijk, hetzij als wedergeboren of als dood in hun overtredingen en zonden. Nu is de liefde van Christus, die Hij zo wonderbaarlijk aan het kruis demonstreerde, in ons.
We moeten onze vijanden liefhebben. Hoe kunnen we degenen haten van wie God houdt? Wij die zoveel barmhartigheid hebben ontvangen, zijn verplicht om iedereen barmhartigheid te betonen.
Als we worden bespot, spotten we niet terug, maar hebben we medelijden en bidden voor onze vervolgers. We weten dat als ze zich niet bekeren, ze nog meer in de hel zullen lijden omdat ze ons hebben bespot. God houdt van degenen die ons kwaad doen en wil dat ze hun vergeving accepteren. Hij hield zoveel van hen dat Hij voor hen stierf.
We weten dat het niet de spijkers waren die Jezus aan het kruis hielden, maar zijn liefde voor de mensheid.
4. Als het kruis ons hart verovert, verandert onze beeld van de mensen in Gods koninkrijk.
Voordat ik gered werd, maakte ik altijd grapjes over "Jezus-freaks". Wie had kunnen geloven dat ik er op een dag een zou zijn! Als ik een van de "Jezus-freaks" kon vinden waar ik de spot mee dreef, dan zou ik ze omhelzen als mijn broers en zussen.
Onze medegelovigen zijn onze broeders en zusters, leden van Gods familie. We brengen liever tijd met hen door dan met veel van onze eigen natuurlijke familieleden (als ze nog niet gered zijn). We houden van onze broeders en zusters in Christus en doen er alles aan om niets te doen waardoor ze zouden kunnen struikelen. De apostel Paulus schreef:
Want indien uw broeder door iets, dat gij eet, gegriefd wordt, wandelt gij niet meer naar de eis der liefde. Brengt niet door uw eten hem ten verderve, voor wie Christus gestorven is. (Romeinen 14:15, cursivering toegevoegd).
Dan gaat er immers iemand, die zwak is, ten gevolge van uw kennis verloren, een broeder, om wiens wil Christus gestorven is. Door zó tegen de broeders te zondigen, en hun geweten, indien het zwak is, te kwetsen, zondigt gij tegen Christus. Daarom, indien wat ik eet, mijn broeder aanstoot geeft, wil ik in eeuwigheid geen vlees meer eten, om mijn broeder geen aanstoot te geven (1 Korintiërs 8: 11-13, cursivering toegevoegd).
Jezus zei:
Dit is mijn gebod, dat gij elkander liefhebt, gelijk Ik u heb liefgehad. Niemand heeft grotere liefde, dan dat hij zijn leven inzet voor zijn vrienden (Johannes 15: 12-13).
Ons wordt geboden onze broeders en zusters lief te hebben, het voorbeeld te volgen dat Jezus ons gegeven heeft toen Hij zijn leven voor ons neerlegde. Wie zijn wij om te beslissen of we een van Gods eigen kinderen zullen liefhebben? Johannes schreef in zijn eerste brief dat het onmogelijk is om Gods kinderen te haten en tegelijkertijd van God te houden (zie 1 Johannes 4:20).
Al het vechten en gekibbel in het lichaam van Christus geeft aan dat ons hart niet veroverd is door het kruis. Onze pamper leringen brengen ons dikwijls in verdeling omdat we allemaal een paar leraren volgen waarvan we denken dat ze onfeilbaar zijn. Het kruis maakt daar een einde aan.
De Korintische christenen waren verdeeld door hun verschillende voorkeuren van bepaalde leraren, en Paulus sprak hun vleselijkheid aan door hen terug te brengen naar het kruis:
Ik bedoel dit, dat ieder uwer zijn leus heeft: Ik ben van Paulus! En ik ben van Apollos! Ik ben van Kefas! En ik ben van Christus! Is Christus gedeeld? Is Paulus dan voor u gekruisigd, of zijt gij in de naam van Paulus gedoopt? (1 Korintiërs1: 12-13, cursivering toegevoegd).
Als we gefascineerd zijn van degene die voor ons werd gekruisigd, kunnen we niet in de ban raken van favoriete leraren. Zou het niet geweldig zijn om een van onze moderne christelijke tijdschriften open te slaan en in plaats van eindeloze promoties van persoonlijkheden, lofprijzingen te zien voor degene die voor ons stierf! Soms vraag ik me af of het niet "bediening" is, in plaats van het christendom dat we omarmen.
Als het kruis onze harten veroverd heeft, brokkelen de kerkelijke muren af. Nu we allen liefhebben voor wie Christus stierf, kunnen we onze gemeenschap niet langer beperken tot onze eigen exclusieve kerk of groep. We zijn het misschien niet altijd eens over bepaalde doctrines, maar we kunnen allemaal de handen rond het kruis slaan.
Voor de Methodisten, Presbyterianen, Pinkstermensen, Baptisten en Charismaten die door het kruis zijn veroverd, wekken onze etiketten meer schaamte op dan trots, omdat ze ons beschuldigen van onze verdeeldheid en gebrek aan liefde. We zouden liever alleen als christenen bekend staan.
5. Als het kruis ons hart verovert, verandert ons perspectief van onszelf.
Ten eerste maakt het kruis een einde aan trots.
Als we Jezus daar zien hangen, lijdend voor onze zonden, beginnen we te beseffen hoe verdorven we zijn. Wat waren we dwaas om te denken dat we onszelf konden redden of onze redding konden verdienen door onze goede werken. Onze zonde veroordeelde Hem. Ons egoïsme heeft Hem aan dat kruis genageld, en de afschuwelijkheid van onze zonde wordt daar geopenbaard.
Als we eenmaal onze vergeving hebben aanvaard en zijn gerechtigheid hebben ontvangen, beseffen we dat alles wat we zijn en zullen zijn door Hem komt. Aangezien onze gaven en talenten voortkomen uit Zijn genade, mogen ze Hem alleen verheerlijken. Alle opschepperij houdt op. De apostel Paulus schreef: "Maar ik moge ervoor bewaard blijven te roemen anders dan in het kruis van onze Here Jezus Christus" (Galaten 6: 14a).
Het kruis is onze enige roem, want zonder dat hebben we niets en zijn we niets.
Ten tweede maakt het kruis een einde aan haat en bitterheid.
Hoe kunnen we, als we eenmaal beseffen welke prijs er is betaald, zodat we vergeven kunnen worden, bitterheid koesteren tegen degenen die ons onrecht hebben aangedaan? In het licht van het kruis wordt bitterheid ontmaskerd als eigengerechtigheid. Door wrok te koesteren, zeggen we in feite: “Je hebt iemand onrecht aangedaan die nooit een ander onrecht heeft aangedaan. Jij bent schuldig aan iets waar ik niet schuldig aan ben."
U herinnert zich de gelijkenis van Jezus over de meedogenloze dienaar aan wie zijn meester een astronomische schuld kwijt schold, maar die in vergelijking daarmee niet bereid was zijn mededienaar een klein bedrag te vergeven. De boodschap van deze gelijkenis is duidelijk: de dienaar had niet het recht om genadeloos te zijn toen hij zelf zoveel barmhartigheid had ervaren. De Bijbel zegt dat zijn meester ‘met toorn’ ‘hem aan de folteraars uitleverde totdat hij zou terugbetalen wat hij verschuldigd was’ (Matteüs 18:34).
Jezus beloofde toen: "Zo zal ook Mijn hemelse Vader u doen, indien eenieder van u zijn broeder niet van harte vergeeft" (Matteüs 18:35).
Paulus schreef dat we verplicht zijn te vergeven omdat wij vergeving hebben ontvangen door het kruis van Christus:
Alle bitterheid, gramschap, toorn, getier en gevloek worde uit uw midden gebannen, evenals alle kwaadaardigheid. Maar weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft (Efeziërs 4: 31-32).
Ten derde, maakt het kruis een einde aan egoïsme.
Niemand kan begrijpen en geloven wat er aan het kruis is gebeurd en puur blijven leven voor zijn zelfzuchtige bezigheden. Er is niemand die het kruis begrijpt en achteraf zou zeggen: Ja, ik geloof dat de Zoon van God voor mij stierf. Nu ga ik leven voor wat ik kan krijgen.
Het allerhoogste voorbeeld van liefde, getoond door het lijden van Jezus aan het kruis, beweegt ons ertoe ons leven te geven voor degenen voor wie Hij stierf. Vanaf het kruis roept Hij ons op om onszelf te verloochenen, en Hij inspireert ons door Zijn groot voorbeeld. Paul schrijft:
Zonder zelfzucht of ijdel eerbejag; doch in ootmoedigheid achtte de een de ander uitnemender dan zichzelf; en ieder lette niet slechts op zijn eigen belang, maar ieder (lette) ook op dat van anderen. Laat die gezindheid bij u zijn, welke ook in Christus Jezus was, die, in de gestalte Gods zijnde, het Gode gelijk zijn niet als een roof heeft geacht, maar Zichzelf ontledigd heeft, en de gestalte van een dienstknecht heeft aangenomen, en aan de mensen gelijk geworden is. En in zijn uiterlijk als een mens bevonden, heeft Hij Zich vernederd en is gehoorzaam geworden tot de dood, ja, tot de dood des kruises (Filippenzen 2: 3 – 8)
En wandelt in de liefde, zoals ook Christus u heeft liefgehad, en Zich voor ons heeft overgegeven, als offergave en slachtoffer, Gode tot een welriekende reuk. (Efeziërs 5: 2).
In hoeverre heeft het kruis ons hart veroverd? Het antwoord wordt geopenbaard door de liefde die we verspreiden.
ONS KRUIS DRAGEN
Er is dikwijls gedebatteerd over wat Jezus bedoelde toen Hij zei: "Indien iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf en neme dagelijks zijn kruis op en volge Mij" (Lucas 9:23).
Sommigen zeggen dat God ieder van ons een last heeft gegeven om te dragen. Ik heb mensen ontmoet die beweren dat hun ziekte hun kruis is; anderen zeggen dat hun baan of hun echtgenoot hun kruis is.
Het kruis waarover Jezus sprak, is echter iets dat we vrijwillig opnemen, niet iets dat God, of de duivel, of omstandigheden ons opdringen. Om ons kruis op te nemen, zei Jezus dat we onszelf moeten verloochenen. Ons kruis is iets dat we dagelijks moeten dragen als we Jezus willen volgen.
Sommigen hebben erop gewezen dat Jezus hier niet over Zijn kruis maar over ons kruis sprak, en concludeerden daarmee dat het twee verschillende kruisen moeten zijn. Het Nieuwe Testament leert echter dat het kruis van Christus ons kruis is. We zijn met Hem gekruisigd. Als iemand leert dat het kruis van Christus zijn kruis is, dan heeft hij het evangelie gehoord. Als we dagelijks ons kruis opnemen, dragen we het kruis van Christus.
Jezus wist natuurlijk dat Zijn kruis het centrum zou moeten zijn van alle ware theologie, het middelpunt van alle hemelse openbaring, het hart van de boodschap die God wil overbrengen aan de hele mensheid. Hij wist dat dit de maatstaf zou moeten zijn waaraan alles wordt gemeten, de sleutel tot alle zegeningen van God, en het banier die de ware kerk kenmerkt. Hij wist dat het evangelie bekend zou staan als "het woord van het kruis".
Jezus moet hebben bedoeld dat Zijn kruis, ons kruis, ons dagelijks leven zou moeten beheersen. Hierdoor moeten we elke persoon, situatie, omstandigheid en gelegenheid bekijken. Hierom moeten onszelf beoordelen en anderen barmhartigheid tonen. Het vertegenwoordigt de boodschap die we moeten verkondigen en het leven waartoe we geroepen zijn. Ware discipelen hebben hun hart laten veroveren door het kruis. Is jouw hart veroverd?
HET ONVOORSTELBARE KRUIS VAN CHRISTUS, LAATSTE WOORDEN
Er kan maar één reden zijn voor een bloedarme kerk - omdat ze ondervoed is. Om sterk te zijn, moet de kerk zich voortdurend voeden met het Woord van God en zichzelf voeden met een uitgebalanceerd dieet. Ik vrees echter dat veel van wat de kerk heeft geconsumeerd junkfood is. We moeten het kruis terugbrengen naar de plaats die het verdient - als hoofdgerecht van elke maaltijd.
De gerespecteerde voorganger, Jack Hayford, schreef onlangs:
Ik geloof dat de charismatische beweging een nieuwe koers moet uitzetten naar het centrale punt van de christelijke waarheid: het kruis van Jezus. De remedie voor elke onbalans is precies daar, waar die twee dwarsbalken ons eraan herinneren dat de hemelse vereisten (verticaal) in evenwicht moeten worden gebracht met de menselijke behoefte (horizontaal).
Alleen het kruis kan het evenwicht herstellen. Het is de fundamentele waarheid van de Bijbel. We weten dat als de fundering van een gebouw defect is, de hele structuur zal instorten. Jezus, zijn persoon en zijn werk, moet worden teruggebracht als de belangrijkste hoeksteen. Alleen dan kan de kerk op de juiste manier worden gebouwd, "een geestelijk huis voor een heilig priesterschap, om geestelijke offers te brengen die aanvaardbaar zijn voor God door Jezus Christus" (1 Petrus 2: 5).
Voorganger Hayford schreef verder:
Een recente studie van de inhoud van de meeste charismatische aanbiddingsmuziek gaf aan dat zowel het kruis van Christus als Zijn bloed nauwelijks worden genoemd. Is dit afdrijven van het Bijbelse en historische centrum van het christelijk geloof een waarschuwing? Ik denk het. Het is moeilijk om deze neiging te synchroniseren met het themalied van de hemel, zowel nu als eeuwig; Jezus Christus de getrouwe getuige, de eerstgeborene der doden en de overste van de koningen der aarde. Hem, die ons liefheeft en ons uit onze zonden verlost heeft door Zijn bloed (Openbaring 1: 5; zie ook 5: 9).
Het kruis moet altijd en overal centraal staan in ons leven; en laten we als deelnemers aan deze opwekking er zeker van zijn dat dit ook gebeurt. Het kruis is de bron van alle wijsheid van God, evenals de bron van al Zijn kracht (1 Korintiërs 1: 18-25; 2: 1- 4).
Laten we weer beginnen te zingen: "Jezus, houd me bij het kruis." Daar is nederigheid verzekerd, wat ervoor zorgt dat arrogantie en trots niet de overhand krijgen. Daar is heiligheid verzekerd, die aanmatiging en goddeloosheid op afstand zal houden. Daar is liefde in overvloed, wat ons zal helpen om naar elkaar te luisteren en het leerzame hart van een kind te behouden. Eindelijk is de kracht daar - want de bron van alle glorieuze werkingen van Christus voor de mensheid werd daar geopend. We moeten die bron als ons fundament houden - al onze openbaringen en zegeningen laten we rusten op het fundament dat Golgotha biedt.
E.W. Moore, een predikant in de kerk van Engeland in het begin van de 19e eeuw, was uit de eerste hand getuige van de historische opwekking in Wales. Na observatie van de verbazingwekkende bediening van Evan Roberts, de belangrijkste persoon in die opwekking, schreef Moore hartstochtelijk:
Hij heeft een visioen van Golgotha gehad. Hij heeft gezien "Iemand die aan een boom hangt, in pijn en bloed", en de aanblik heeft hem geboeid. Wat we nodig hebben is een nieuw visioen van het kruis. En moge die machtige, allesomvattende liefde van Hem niet langer een grillige, wankelende invloed in ons leven zijn, maar de heersende hartstocht van onze ziel.
Dit boek is slechts een inleiding over het belangrijkste onderwerp dat ooit is bestudeerd: het kruis van Christus. Ik hoop dat het predikanten en leken zal inspireren om alles wat onder de vlag van het christendom wordt gedaan opnieuw te evalueren. Laten we terugkeren naar het fundament van ons geloof. Laten we het kruis van Christus nogmaals plaatsen waar het thuishoort: in het centrum van alles wat we zeggen en doen. Als we dat willen, zullen preken veranderen, kerken zullen veranderen, levens zullen veranderen, steden zullen veranderen, en voor menigten zal de eeuwigheid veranderen.
Voetnoten
80 Jack Hayford, Charisma, sept. 1990, p. 74
81 Jack Hayford, Charisma, sept. 1990, p. 76.
82 E.W. Moore, Het verhaal van de Welshe Opwekking, p. 82.