انجیل یوحنا تعدادی از وعده های عیسی را دربارۀ نقش روح القدس در زندگی مومنان، ثبت کرده است. بیایید چند مورد از آنها را بخوانیم:
و من از پدر درخواست خواهم کرد و او پشتیبان دیگری به شما خواهد داد که همیشه با شما بماند یعنی همان روح راستی که جهان نمی تواند بپذیرد زیرا او را نمی بیند و نمی شناسد ولی شما او را می شناسید، چون او پیش شما می ماند و در شما خواهد بود (یوحنا 16:14-17).
اما پشتیبان شما یعنی روح القدس که پدر بنام من خواهد فرستاد همه چیز را به شما تعلیم خواهد داد و آنچه را به شما گفته ام به یاد شما خواهد آورد (یوحنا 26:14).
با وجود این، این حقیقت را به شما می گویم که رفتن من برای شما بهتر است زیرا اگرمن نروم پشتیبانتان پیش شما نمی آید اما اگر بروم او را نزد شما خواهم فرستاد… «چیزهای بسیاری هست که باید به شما بگویم ولی شما فعلاً طاقت شنیدن آنها را ندارید. در هر حال، وقتی او که روح راستی است بیاید شما را به تمام حقیقت رهبری خواهد کرد زیرا از خود سخن نخواهد گفت بلکه فقط در بارۀ آنچه بشنود سخن میگوید و شما را از امور آینده باخبر میسازد. او مرا جلال خواهد داد زیرا حقایقی را که از من دریافت کرده به شما اعلام خواهد نمود. هر چه پدر دارد از آن من است و به همین دلیل بود که گفتم: حقایقی را که از من دریافت کرده به شما اعلام خواهد نمود» (یوحنا 7:16، 12-15).
مسیح به حواریون خود وعده داد که روح القدس در آنها ساکن خواهد شد. او آنها را کمک خواهد کرد، به آنها آموزش خواهد داد، آنها را راهنمایی خواهد کرد و به آنها چیزهایی را که پیش خواهند آمد نشان خواهد داد. امروز ما به عنوان شاگردان مسیح نباید تصور کنیم که روح القدس چیزی کمتر از اینها برای ما انجام دهد.
جالب است که عیسی به شاگردان خود گفت که رفتن او برایشان بهتر است زیرا اگر نرود پشتیبانشان پیش آنها نمی آید! این مسئله نشان می دهد که رابطۀ آنها با روح القدس می تواند آنقدر نزدیک باشد که انگار عیسی مسیح همیشه به لحاظ فیزیکی با آنها حضور دارد. در غیر این صورت برای آنها بهتر نبود که به جای عیسی روح القدس را داشته باشند. از طریق روح القدس عیسی همیشه با ما و در ما است.
انتظار داریم که چگونه توسط روح القدس هدایت شویم؟
نام او، روح القدس، نشان می دهد که نقش ابتدایی او در هدایت ما این است که ما را به سوی تقدس و مطیع بودن در برابر خداوند است. بنابراین هر چه که مربوط به تقدس و انجام ارادۀ خداوند بر روی زمین است در حوزۀ هدایت روح القدس است. او ما را هدایت خواهد کرد تا تمام فرامین عام و خاص مسیح را که مربوط است به خدمت خاصی که خداوند ما را برای انجام آن فرا خوانده است، اطاعت کنیم. پس اگر می خواهید در خدمت خاص خود توسط روح القدس هدایت شوید، باید در پاکی و تقدس عام هم مورد هدایت او قرار بگیرید زیرا نمی توان یکی از این دو را به تنهایی به دست آورد. بسیاری از خادمان می خواهند که روح القدس آنها را به سوی کارهای بزرگ و معجزات راهنمایی کند اما دوست ندارند که خود را با جنبه های «کوچکتر» تقدس عام به زحمت بیندازند. چنین طرز فکری خطایی بزرگ است. مسیح چگونه شاگران خود را هدایت کرد؟ در ابتدا با دادن تعالیم کلی در زمینۀ تقدس. هدایت های خاص در رابطه با وظایف آنها در خدمتشان، در مقام مقایسه، نادر بود. پس این کار بر عهدۀ روح القدس است که در ما ساکن می شود و بنابراین اگر می خواهید توسط روح القدس هدایت شوید، باید قبل از هر چیز، هدایت های او را برای پاک بودن دنبال کنید.
پولس رسول نوشت: «کسانی که بوسیلۀ روح خدا هدایت می شوند فرزندان خدا هستند» (رومیان 14:8). اگر توسط روح القدس هدایت شویم در میان فرزندان خدا قرار می گیریم. بنابراین همۀ فرزندان خداوند توسط روح هدایت شده اند. البته اطاعت از هدایت های روح به خود ما به عنوان عامل های آزاد بستگی دارد.
به این ترتیب، هیچ مسیحی واقعاً نیازی برای یاد گرفتن اینکه چطور توسط روح القدس هدایت شود ندارد زیرا روح القدس از قبل همۀ مسیحیان را هدایت می کند. از سویی دیگر، شیطان تلاش می کند تا فرزندان خداوند را گمراه سازد، و ما هنوز ماهیت قدیمی جسم را که ما را بر خلاف خواست و ارادۀ خداوند هدایت می کند، درون خود داریم. بنابران مومنان باید بتوانند هدایت های روح را از میان دیگر هدایت ها تشخیص دهند. و این جریانی در جادۀ بلوغ است. اما حقیقت بنیادین این است: روح همیشه ما را مطابق کلام خداوند هدایت می کند و همیشه ما را هدایت خواهد کرد که آنچه را از نظر خداوند درست و خوشایند است و آنچه را که سبب جلال و شکوه او می شود، انجام دهیم (یوحنا 14:16 را ببینید).
صدای روح القدس (The Voice of the Holy Spirit)
اگرچه کتاب مقدس به ما می گوید که برخی مواقع روح القدس به شیوه های غیر عادی مثلاً از طریق رویاها، نبوت، و یا صدای قابل شنید خداوند ما را هدایت می کند، اما معمول ترین راهی که روح القدس به وسیلۀ آن با ما صحبت می کند، در روح ما و توسط «ادراک و احساس» است. یعنی اگر روح می خواهد که ما کاری را انجام دهیم، در ما – در روح ما – «تقلا» می کند و ما «هدایتی» را برای دنبال کردن جهتی خاص حس می کنیم.
ما می توانیم صدای روح را «وجدانمان» بنامیم. همۀ مسیحیان می دانند که صدای وجدان چگونه است. اگر برای انجام گناه وسوسه می شویم، صدایی قابل شنیدن که می گوید: «اهمیتی به این وسوسه ها نده» نمی شنویم. بلکه احساس می کنیم که چیزی در درون ما در مقابل این وسوسه ها مقاومت می کند. و اگر در برابر وسوسه ها تسلیم و مرتکب گناه شویم، صدایی قابل شنیدن نمی شتویم که بگوید: «تو گناه کردی! تو گناه کردی!» تنها در وجود خود احساس می کنیم که محکومیم و به سمت توبه و اعتراف به گناه سوق داده می شویم.
به همین شکل روح ما را به سمت حقیقت و ادراک هدایت می کند. او ما را توسط فاش کردن مکاشفه ای ناگهانی (که همیشه مطابق انجیل است) در درونمان آموزش می دهد. این مکاشفات ممکن است ده دقیقه برای شخص دیگری طول بکشد اما توسط روح القدس در طول چند ثانیه انجام می پذیرند.
به همین شیوه روح القدس در امور خدمت ما را هدایت می کند. ما تنها باید آگاهانه تلاش کنیم که نسبت به این هدایت ها و ادراکات درونی حساس و هوشیار باشیم و به آرامی یاد خواهیم گرفت (با آزمون و خطا) که در رابطه با مسائلی که مربوط به خدمت است از روح القدس پیروی کنیم. زمانی که ما اجازه می دهیم سرمان (تفکرات منطقی و عقلانی) وارد دلهایمان (جایی که روح ما را هدایت می کند) شود، خود را درحالی می یابیم که مرتکب خطا در رابطه با ارادۀ خداوند می شویم.
روح القدس چگونه مسیح را هدایت کرد (How the Spirit Led Jesus)
مسیح با ادراک درونی توسط روح القدس هدایت شد. مثلاً انجیل مرقس توضیح می دهد که دقیقاً بعد از اینکه عیسی در پی تعمید توسط یحیی، در روح القدس تعمید شد چه رخ داد:
فوراً روح خدا او را به بیابان برد (مرقس 12:1، همراه با تاکید).
عیسی صدایی قابل شنیدن نشنید یا رویایی ندید که او را به سمت بیابان هدایت کند. او تنها به بیابان برده شد. معمولا روح القدس اینگونه ما را هدایت می کند. ما در وجود خود کشش و اعتقادی راسخ برای انجام کاری خاص حس می کنیم.
زمانی که عیسی به مرد مفلوجی که از طریق سقف وارد اطاق او شده بود گفت که گناهانش بخشوده شده اند، می دانست که کاتبانی که حاضر بودند فکر می کردند که او کفرگویی می کند. عیسی چگونه متوجه شد که در سر آنها چه می گذرد؟ در اجیل مرقس می خوانیم:
در ساعت عيسي در روح خود ادراك نموده كه با خود چنين فكر مي‌كنند، بديشان گفت: «از بهر چه اين خيالات را به‌خاطر خود راه مي‌دهيد؟» (مرقس 8:2، همراه با تاکید).
عیسی در روح خود درک کرد که آنها به چه چیزی فکر می کنند. اگر نسبت به روح خود حساس باشیم، ما هم می توانیم بدانیم که چطور پاسخ کسانی را که مخالف کلام خداوند هستند، بدهیم.
هدایت روح القدس در خدمت پولس (The Spirit’s Leading in the Ministry of Paul)
پولس رسول بعد از حداقل بیست سال خدمت، به خوبی آموخته بود که چطور هدایت های روح القدس را دنبال کند. روح تا حدی به او «چیزهایی که قرار بود رخ بدهند» و در رابطه با خدمت آیندۀ او بودند، را نشان داد. مثلاً زمانی که پولس خدمت خود را در افسس به پایان می رساند، ادراکی از دوره ای از زندگیش و خدمتش در سه سال آینده داشت:
بعد از تمام شدن اين مقدمّات، پولُس در روح عزيمت كرد كه از مَكادونيه و اَخائيه گذشته، به اورشليم برود و گفت: «بعد از رفتنم به آنجا رُوم را نيز بايد ديد » (اعمال رسولان 21:19).
توجه کنید که پولس این مسیر را نه در ذهن که در روح خود قصد کرد. این مسئله نشان می دهد که روح القدس او را در روحش هدایت می کرد که ابتدا به مقدونیه و بعد اخائیه (هر دو واقع در یونان امروزی) و بعد به اورشلیم و نهایتاً به روم برود. و این دقیقاً مسیری بود که او طی کرد. اگر نقشه ای در انجیل خود داشته باشید که سومین سفر بشارتی او و سفرش به روم را نشان بدهد، می توانید مسیر او را از افسس (جایی که او مسیر خود را در روح خود تصور کرد) به سمت مقدونیه و اخائیه و بعد اورشلیم و چندین سال بعد به روم ببینید.
به طور دقیق تر، پولس در سراسرمقدونیه و اخائیه سفر کرد و سپس با دور زدن از ساحل دریای اژه از مقدونیه برگشت و سپس به ساحل دریای اژه در آسیای صغیر سفر کرد. در طولانی ترین سفر در شهر میلیتس توقف کرد و مشایخ کلیسای نزدیک افسس را فراخواند و در وداعی خطاب به آنان گفت:
و اينك در روح بسته شده، به اورشليم مي‌روم و از آنچه در آنجا بر من واقع خواهد شد، اطّلاعي ندارم. جز اينكه روح‌القدس در هر شهر شهادت داده، مي‌گويد كه بندها و زحمات برايم مهيّا است (اعمال رسولان 22:20-23، همراه با تاکید).
پولس گفت که در روح بسته شده، یعنی در روح خود اعتقادی راسخ وجود داشت که او را به سمت اورشلیم هدایت می کرد. او تصویری کامل از آنچه در اورشلیم رخ می دهد نداشت، اما اعلام کرد که در هر شهری که در طول سفرش توقف کرد، روح القدس گواهی داد که رنج و درد در انتظارش است. روح القدس چگونه از در و رنجی که در اورشلیم در انتظارش بود خبر داد؟
دو مثال (Two Examples)
در فصل 21 از اعمال رسولان دو رویداد ثبت شده که این سوال را پاسخ می دهند. اولین مثال زمانی است که کشتیِ پولس در بندر مدیترانه ای صور لنگر انداخت:
پس شاگردي چند پيدا كرده، هفت روز در آنجا مانديم و ايشان به الهام روح به پولُس گفتند كه به اورشليم نرود (اعمال رسولان 4:21).
به خاطر همین آیه برخی از مفسران نتیجه می گیرند که پولس با ادامۀ سفر خود به اورشلیم در برابر خداوند نافرمانی کرد. اما در سایۀ اطلاعلات دیگری که در اعمال رسولان به ما داده می شود، در می یابیم که چنین نتیجه ای نادرست است. این مسئله در حین پیشروی در داستان روشن خواهد شد.
ظاهراً شاگردانی که در صور بودند به لحاظ روحانی حساس بودند و تشخیص دادند که مشکلاتی در اورشلیم در انتظار پولس است. آنها متعاقباً تلاش کردند که پولس را متقاعد کنند که دست از سفر به آنجا بردارد. ترجمۀ ویلیام از عهد جدید این مسئله را روشن می کند، چنانچه او این آیه را اینگونه ترجمه کرده است: «به خاطر ادراکاتی که توسط روح القدس ایجاد شده بود، آنها به پولس اصرار کردند که از رفتن به اورشلیم منصرف شود.»
اما شاگردان در صور موفق نشدند که او را منصرف کنند زیرا پولس سفر خود به اورشلیم را بر خلاف هشدارهای آنها آغاز کرد.
این جریان به ما آموزش می دهد که هیچ گاه تفسیر خود را به مکاشفه ای که در روحمان دریافت می کنیم اضافه نکنیم. پولس به خوبی می دانست که در اورشلیم با مشکلاتی مواجه خواهد شد اما او همچنین می دانست که خواست خداوند این است که او به آنجا برود. اینکه خداوند از طریق روح القدس چیزی را برای ما آشکار کند، لزوماً به این معنا نیست که برویم و آن را بگوییم، و باید دقت کنیم که تفاسیر خود را به آنچه روح برایمان آشکار کرده است نیفزاییم.
توقف در قیصریه (Caesarea Stop Over)
توقف بعدی در سفر پولس به سمت اورشلیم شهر بندری قیصریه بود:
پس از چند روز یک نفر نبی به نام آکابوس از یهودیه به آنجا رسید. او پیش ما آمد و کمربند پولس را برداشت و دست و پای خود را با آن بست و گفت: آنچه روح القدس میگوید اینست که یهودیان مقیم اورشلیم صاحب این کمربند را اینطور خواهند بست و او را به دست بیگانگان خواهند سپرد (اعمال رسولان 10:21-11).
در اینجا هم مثالی دیگر است از اینکه روح القدس به پولس از رنجهایی که دراورشلیم در انتظارش است خبر می دهد. اما توجه کنید که آکابوس نگفت که: «خداوند می گوید: به اورشلیم نرو!» خیر، خداوند داشت پولس را به اورشلیم هدایت می کرد و در حقیقت توسط پیش گویی آکابوس او را برای رنج و مشکلات آینده آماده می کرد. همچنین توجه کنید که پیش گویی آکابوس تنها چیزی را که پولس ماهها قبل در روح خود می دانست تایید کرد. ما هرگز نباید توسط پیشگویی هدایت شویم. اگر پیش گویی آنچه را از قبل می دانستیم تایید نکند، نباید آن را دنبال کنیم.
پیش گویی آکابوس چیزی است که شاید از نظر ما «هدایت خارق العاده» باشد زیرا این پیش گویی فراتر از ادراک درونی در روح پولس بود. زمانی که خداوند «هدایت خارق العاده» مثل رویا و یا شنیدن صدا به کسی اعطا می کند، معمولاً به این دلیل است که خداوند می داند راهی که خواهیم رفت آسان نخواهد بود. ما به اطمینان زیادی که هدایت خارق العاده برایمان می آورد، نیاز خواهیم داشت. در مورد پولس، او قبل از سفر خود به روم به عنوان زندانی، نزدیک بود که توسط اوباش کشته شود و سالهایی را نیز در زندان سپری کرد. اما به دلیل هدایت خارق العاده که دریافت کرد، و با دانستن اینکه نتیجه به نفع او خواهد بود، توانست در طول این مدت کاملاً آرامش خود را حفظ کند.
اگر شما هدایتی خارق العاده دریافت نکنید نباید نگران باشید زیرا اگر به آن نیاز داشتید، خداوند آن را به شما اعطا می کرد. اما باید همیشه تلاش و تقلا کنیم که نسبت به شاهد درون خود حساس باشیم و توسط آن هدایت شویم.
در بند و متعهد به ارادۀ خداوند (In Chains and in God’s Will)
زمانی که پولس به اورشلیم رسید، دستگیر و به زندان افکنده شد. باز هم هدایتی خارق العاده به شکل رویایی از مسیح دریافت کرد:
در همان شب، خداوند کنار پولُس ایستاد و گفت: «دل قوی‌دار! همانگونه که در اورشلیم بر من شهادت دادی، در روم نیز باید شهادت دهی» (اعمال رسولان 11:23).
توجه کنید که مسیح نگفت که، «پولس، اینجا چه می کنی؟ من سعی کردم که به تو هشدار دهم که به اورشلیم نیایی!» خیر، عیسی در واقع هدایتی را که پولس ماهها قبل در روح خود دریافت کرده بود تایید کرد. پولس برای انجام نیت و هدف خداوند که همان شهادت دادن در حق مسیح در اورشلیم بود و نهایتاً عیسی را در روم هم معرفی می کرد.
باید یادمان باشد که بخشی از مسئولیت اصلی پولس شهادت دادن نه تنها در مقابل یهودیان و کافران بلکه در مقابل پادشاهان نیز بود (اعمال رسولان 15:9 را ببینید). پولس در زمان زندانی بودنش در اورشلیم و بعدها در قیصریه، فرصت یافت تا در مقابل فلیکس، فستوس و آگریپاس که تقریباً متقاعد شده بود (اعمال رسولان 28:26) گواهی دهد و آنها را برای ایمان به مسیح دعوت کند. در نهایت، پولس به روم فرستاده شد تا در برابر نرو امپراطور روم شهادت دهد.
در راه رفتن نزد نرون (On the Way to See Nero)
پولس برروی عرشۀ کشتی که او را به ایتالیا می برد با دقت به آنچه در روح خود حس می کند، بار دیگر هدایتی از جانب خداوند دریافت کرد. زمانی که سروان و ناخدا سعی می کردند که تعیین کنند که در کدام جزیره کرت باید لنگر بیندازند، پولس مکاشفه ای دریافت کرد:
وقت زیادی از دست رفته بود و حتی ایام روزه نیز سپری شده بود، و سفر دریایی اکنون خطرناک بود. از این‌رو، پولُس به آنها هشدار داد و گفت: « سروران، می‌توانم ببینم که سفری پرخطر خواهیم داشت و ضرر بسیار نه تنها به کشتی و بار آن، بلکه به جان ما نیز وارد خواهد آمد» (اعمال رسولان 9:27-10، همراه با تاکید).
پولس آنچه قرار بود رخ دهد را دید. روشن است که مشاهدۀ او ادراکی توسط روح بوده است.
متاسفانه سروان به پولس گوش نداد و تلاش کرد که به لنگرگاهی دیگر برسد. در نتیجه کشتی به مدت دو هفته گرفتار طوفانی خشمگین شد. شرایط به حدی مخاطره آمیز بود که کارکنان کشتی محموله ها را در روز دوم به دریا ریختند و در روز سوم لوازم کشتی را به دریا ریختند. مدتی بعد، پولس هدایتی دیگر دریافت کرد:
روزها همچنان می‌گذشت و ما رنگ خورشید و ستارگان را نمی‌دیدیم و توفان نیز فروکش نمی‌کرد، آنگونه که همگی، امید نجات از کف دادیم. پس از مدتها بی‌غذایی، پولُس در میان ایشان ایستاد و گفت: «سروران، شما می‌بایست سخن مرا می‌پذیرفتید و کْرِت را ترک نمی‌کردید تا اینهمه آسیب و زیان نبینید اکنون نیز از شما خواهش می‌کنم که شهامتتان را از دست ندهید، زیرا آسیبی به جان هیچ یک از شما نخواهد رسید؛ فقط کشتی از دست خواهد رفت. زیرا دیشب فرشتۀ خدایی که از آنِ اویم و خدمتش می‌کنم، در کنارم ایستاد و گفت: «پولُس، مترس. تو باید برای محاکمه، در برابر قیصر حاضر شوی، و به یقین، خدا جان همۀ همسفرانت را نیز به تو بخشیده است.» پس ای مردان، دل قوی‌دارید، زیرا به خدا ایمان دارم که همانگونه که به من گفته است، خواهد شد. امّا کشتی ما باید در جزیره‌ای به گِل بنشیند.»
به نظر من واضح است که چرا خداوند به پولس هدایت خارق العادۀ بیشتری در آن شرایط ناگوار عطا کرد. بعد از این امتحان سخت، پولس خیلی زود گرفتار شکسته شدن کشتی می شد و اندکی پس از آن ممکن بود توسط ماری کشنده گزیده شود (اعمال رسولان 41:27-5:28 را ببینید). بسیار خوب است که فرشته ای داشته باشی که از قبل به تو بگوید همه چیز خوب پیش خواهد رفت!
چند توصیۀ عملی (Some Practical Advice)
جستجو در روح خود را برای حس ادراکات و مشاهداتی که هدایت های روح القدس هستند آغاز کنید. احتمالاً در تفکرات اولیه دچار مشکل می شوید و ممکن است تصور کنید که روح القدس در حال هدایت شماست در حالی که در واقع این طور نیست اما چنین اشتباهاتی طبیعی هستند. مایوس نشوید؛ تنها ادامه دهید.
اینگونه می توانیم زمانی را در مکانی خلوت با دعا کردن به زبانها و خواندن انجیل سپری کنیم. زمانی که به زبانهای دیگر دعا می کنیم، این روح ماست که دعا می کند و ما طبیعتاً نسبت به روحمان حساس تر و دقیق تر می شویم. با خواندن کلام خداوند و تمرکز بر آن نیز می توانیم نسبت به روح خود حساس تر شویم زیرا کلام خداوند غذای روحانی است.
زمانی که خداوند شما را در مسیری خاص هدایت می کند، هدایت او نقصان نمی یابد. یعنی شما باید دعا برای تصمیمات جدی خود را مدتی ادامه دهید تا مطمئن شوید که خداوند است که شما را هدایت می کند نه ایده ها و احساسات خودتان. اگر زمانی که برای امری دعا می کنید در دل خود احساس آرامش ندارید، انجام آن امر را ادامه ندهید تا زمانی که آرامش داشته باشید.
خوب است اگر هدایت خارق العاده را دریافت کنید اما تلاش نکنید که «باور کنید» رویایی می بینید و یا صدایی می شنوید. خداود وعدۀ هدایت ما را با چنین ابزاری نداده است (اگرچه گاهی بر اساس ارادۀ مطلق خود این کار را می کند). اما می توانیم همیشه مطمئن باشیم که او توسط شاهد درونیمان ما را هدایت می کند.
نهایتاً، چیزی به آنچه خداوند به شما می گوید اضافه نکنید. خداوند ممکن است خدمتی را که برای آینده تان تدارک دیده است برایتان آشکار کند اما شما شاید تصور کنید که زمان انجام آن چند هفته بعد است در حالی که زمان مد نظر خداوند ممکن است چند سال باشد. من این مسئله را از روی تجربه ام می دانم. فرضیات برای خود نسازید. پولس اندکی از آیندۀ خود را می دانست اما همه چیز را نمی دانست زیرا خداوند همه چیز را برای او شکار نکرد. خواست خداوند این است که همیشه با ایمان گام برداریم.