صوفر
11
1-2 آیا کسی به این سخنان پوچ و بیهوده جواب نمی‌دهد؟
آیا گزافه‌گویی، حق را به تو می‌دهد؟
3 آیا با یاوه‌گویی می‌توانی دیگران را ساکت گردانی؟
آیا می‌خواهی وقتی‌که دیگران را مسخره می‌‌کنی، آنها ساکت بمانند؟
4 تو ادّعا می‌‌کنی که سخنانت حقیقت دارند و در حضور خدا پاک هستی.
5 امّا ای کاش خدا لب به سخن بگشاید و جواب تو را بدهد
6 و اسرار حکمت خود را برایت بیان کند،
زیرا حکمت خدا جنبه‌های زیادی دارد که دانستن آنها برای انسان خیلی مشکل است.
بدان که خدا تو را کمتر از آن چه که سزاوار هستی، جزا داده است.
7 کسی نمی‌تواند حد و اندازهٔ عظمت
و قدرت خدای قادر مطلق را درک کند.
8 آسمان، خدا را محدود نمی‌کند،
امّا فراتر از دسترس تو می‌باشد.
خدا دنیای مردگان را می‌شناسد امّا تو نه.
9 عظمت خدا وسیع‌تر از زمین
و عمیقتر از دریاست
10 اگر خدا تو را بگیرد و محاکمه کند،
چه کسی می‌تواند مانع او شود؟
11 زیرا کارهای هیچ‌کسی از او پوشیده نیست
و می‌داند چه کسی گناهکار است.
12 شخص احمق وقتی حکیم می‌شود
که الاغ وحشی انسانی بزاید.
13 اکنون اگر با قلب صاف و پاک، دست دعا به سوی خدا بلند کنی،
14 از بدی و گناه بپرهیزی و شرارت را به خانه‌ات راه ندهی،
15 آن وقت می‌توانی با سربلندی و با اطمینان کامل و بدون ترس، با دنیا روبه‌رو شوی.
16 همهٔ مصیبتها را فراموش می‌‌کنی
و آنها همچون آبِ رفته به‌خاطر نمی‌آیند.
17 زندگی‌ات درخشانتر از آفتاب نیمروز
و تاریکی آن مثل صبح روشن می‌شود.
18 با امید و اطمینان خاطر زندگی می‌‌کنی
و در راحت و آسایش به سر می‌بری.
19 از دشمنانت نخواهی ترسید؛
مردم بسیاری از تو کمک خواهند خواست.
20 امّا چشمان بدکاران کور
و راه گریز از هر سو به رویشان بسته می‌شود
و تنها امیدشان مرگ می‌باشد.