وعدهٔ رهایی
10
1 در موسم بهار از خداوند که ابرهای توفان را می‌فرستد بخواهید که باران بباراند، زیرا او باران را به فراوانی می‌باراند و مزارع را برای همه سرسبز می‌سازد.
2 مردم به بُتها و فال‌بین‌ها متوسّل می‌شوند، امّا جوابی که می‌گیرند دروغ و بی‌معنی است. رؤیاهایی که می‌بینند همه باطل و گمراه کننده است. بنابراین مردم مانند گوسفندان گمشده سرگردان می‌شوند، زیرا رهبری ندارند که آنها را راهنمایی کند.
3 خداوند متعال می‌فرماید: «من بر حاکمان شما خشمگین هستم. من این بُزهای نر را مجازات می‌کنم. من، خداوند متعال، از گلّهٔ خود که مردم یهودا هستند، مراقبت می‌کنم و آنها را مانند اسبان جنگی قوی می‌سازم.
4 از بین آنها فرمانروایان، رهبران و حاکمان برای رهبری قوم خواهند برخاست.
5 آنها به اتّفاق یکدیگر مانند جنگجویان دلیر دشمنان را همچون گِل کوچه‌ها پایمال می‌کنند و سواران را بر اسبهایشان مغلوب می‌سازند، چون من با آنها می‌باشم.
6 «قوم یهودا را نیرومند می‌سازم
و اسرائیل را نجات می‌دهم.
آنها را دوباره به وطنشان بازمی‌گردانم.
بر آنها رحمت و شفقت می‌کنم.
زندگی آنها طوری خواهد شد که گویی آنها را هرگز ترک نکرده‌ام،
زیرا من خداوند، خدای ایشان هستم و دعایشان را مستجاب می‌کنم.
7 آنها مثل جنگجویان دلیر می‌باشند.
مانند آنهایی که شراب نوشیده‌اند، دلهایشان شادمان خواهد گردید.
وقتی فرزندان آنها آن‌همه برکاتی را که خداوند داده است ببینند،
شاد و خوشحال می‌گردند.
8 «قوم خود را صدا می‌کنم
و آنها را دور هم جمع می‌نمایم.
من آنها را آزاد می‌سازم
و مثل سابق به تعدادشان می‌افزایم.
9 گرچه آنها را در بین اقوام دیگر پراکنده ساخته‌ام،
امّا آنها در همان سرزمینهای دوردست مرا به‌خاطر می‌آورند.
آنها و فرزندانشان زنده خواهند ماند
و با فرزندان خود به وطن بازمی‌گردند.
10 من آنها را از مصر و آشور به وطن خودشان می‌آورم
و در سرزمین خودشان اسکان می‌دهم.
من آنها را در جلعاد و لبنان مسکن خواهم داد؛
تمام سرزمین با مردم پُر خواهد شد.
11 هنگامی‌که از دریای مشکلات عبور کنند،
من امواج را کنار زده
اعماق دریا را خشک می‌سازم.
جلال و حشمت آشور از بین می‌رود
و قدرت مصر نابود می‌گردد.»
12 خداوند می‌فرماید:
«من به قوم خود قدرت و نیرو می‌بخشم
و آنها مرا پرستش نموده از من اطاعت خواهند کرد.»